‘Gehoord worden is het allerbelangrijkste’

ICSI ICSI wat jij niet ziet…echo’s, bloedprikken, hormoonspuiten, potjes vullen en de vriezer in. ICSI (Intracytoplasmatische sperma-injectie, red.) is een behoorlijk traject. De 35-jarige Maartje Him-Hondebrink en haar 39-jarige partner Deniz hebben zo’n behandeling doorlopen in het Catharina Ziekenhuis. Met een prachtig resultaat: op 26 april 2016 is Lena geboren. “Het is een lange weg geweest, maar de begeleiding in het Catharina Ziekenhuis was fantastisch.”

Maartje wist al op jonge leeftijd dat het krijgen van kinderen voor haar moeilijk zou zijn. “Onze eerste, Ilhan (nu 4,5), kwam spontaan en daar was ik verbaasd over, omdat ik het PCO syndroom heb. Dat betekent dat ik cysten op mijn eierstokken heb waardoor ik veel minder of vaak géén eisprong heb. Ilhan is een klein wondertje.” Maar toen er opnieuw een kinderwens was, bleef ‘spontaan’ dit keer achterwege. “Uiteindelijk hebben we samen met de gynaecoloog besloten om te starten met een vruchtbaarheidsbehandeling. Het werd ICSI. Dat is bijna hetzelfde als IVF alleen gebeurt de bevruchting in het laboratorium. Bij ICSI kiezen de laboranten de sterkste zaadcel en injecteren deze in de eicel, die daarna wordt teruggeplaatst. Bij IVF dringt de sterkste zaadcel op eigen houtje de eicel binnen, waarna het in beide gevallen wachten is op een bevruchting.”

Bewust

Maar voordat het zover was, heeft Maartje alles gelezen over de behandeling wat er maar te vinden was. “We zijn heel bewust in het traject gestapt. Vooral het boek ‘Spuiten en snikken’ van Claudia van Loon heeft me enorm geholpen. Ik zag namelijk ontzettend op tegen de hormoonspuiten. Ik wilde precies weten wat me te wachten stond. Door al die hormonen bleek het een rollercoaster van emoties te worden. Toch heeft de goede voorlichting die de verpleegkundige me heeft gegeven in het ziekenhuis in combinatie met alles wat ik erover heb gelezen me enorm gesteund. Gehoord worden in alle fases is het allerbelangrijkste. Want als je weet wat er gebeurt in je lichaam, is het makkelijker te dragen. De korte lijnen die het Catharina Ziekenhuis hanteert, heb ik als zeer prettig ervaren. Soms voel je iets en heb je even bevestiging nodig. En, niet onbelangrijk, je krijgt meteen antwoord en bellen terug.” De behandeling begint met hormoonspuiten. Zo’n spuit moet er voor zorgen dat er zoveel mogelijk eicellen gaan rijpen. “Dat rijpen was voor mij een lastige periode. Na een echo bleek dat ik heel veel rijping had, ik zat tegen over stimulatie aan. Goed nieuws natuurlijk, maar het betekende wel dat ik niet meer kon werken. Mijn buik was zo ontzettend gevoelig, ik stond helemaal strak. Die periode had ik het zwaar, je wilt van alles, maar je kunt niks”, vertelt Maartje.

Grote dag

Zondag 3 augustus was de grote dag. “Dat was de dag van de punctie, dat er gerijpte eicellen uit mijn eierstokken werden gehaald. Mijn zoontje logeerde bij opa en oma en mijn partner en ik waren er klaar voor. Ik zal deze dag nooit vergeten. Ik weet nog dat we te laat wakker waren, ongelooflijk dat dit net op die zondagochtend gebeurde. Een heel team stond voor ons klaar op zondagochtend en wij waren laat uit bed. Dat betekende haasten. Mijn parfumfles sneuvelde op de badkamer en mijn man moest snel aan de bak zullen we maar zeggen. Het was hectisch, maar achteraf brachten scherven geluk en kwam we samen met potje en al op tijd aan in het ziekenhuis. Die ochtend is er een punctie verricht. En dat viel me heel erg tegen. Omdat ik zoveel rijping had, was de punctie best pijnlijk. Dat wil ik niet meer meemaken. Twee dagen later, op 5 augustus, is een bevruchte eicel teruggeplaatst. En toen begon het lange wachten. Zou deze eicel zich nestelen zodat we officieel zwanger zouden zijn. Ik moet zeggen dat ik er nooit aan getwijfeld heb. De specialist vertelde me al dat het een top embryo was, maar het voelde vanaf moment één zo ontzettend sterk. Op 20 augustus hebben we uiteindelijk een zwangerschapstest gedaan die positief uitpakte. Nou, dan kun je je geluk niet op. 26 april kondigde Lena zich aan en had ik een na een zeer snelle bevalling een wolk van een dochter in mijn armen. Dan ben je direct alles vergeten. Het is een zwaar traject geweest maar de steun die ik in het Catharina Ziekenhuis kreeg, was fantastisch en dat helpt enorm.”

Freya pluim

Freya, de vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen, heeft het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven een Pluim toegekend. Met het uitdelen van pluimen maakt Freya inzichtelijk welke klinieken voldoen aan de kwaliteitscriteria van de vereniging. Instellingen komen in aanmerking voor de Pluim wanneer zij aan minimaal 13 van de 15 criteria voldoen. Daarbij zijn er twee ‘must-haves’ benoemd: in ieder geval moet voldaan zijn aan het verstrekken van goede informatie en de vruchtbaarheidsbehandelingen moeten zeven dagen per week kunnen plaatsvinden. Criteria voor goede fertiliteitzorg zijn verder onder meer het aanbieden van psychosociale ondersteuning en het niet onnodig herhalen van bepaalde belastende onderzoeken. Het Catharina Ziekenhuis voldoet ruimschoots aan de gestelde criteria.