‘Ik wist niet of ik nog wakker zou worden’

Je hebt van die specialisten die écht het verschil maken. Het verschil tussen leven en dood. Cardiothorocaal chirurg dr. Erwin Tan is zo’n specialist voor de 30-jarige Benjamin Dekker. “Hij heeft maatwerk geleverd. Door zijn wilskracht leef ik nog en heb ik een nieuwe kans gekregen. Iedere andere specialist had misschien al lang de handdoek in de ring gegooid”, vertelt Benjamin Dekker.

25 januari 2015. Een dag die Benjamin bijna fataal werd. “Ik was aan het mountainbiken in de Loonse en Drunense Duinen. Ineens voelde ik een klap op mijn rug, alsof ze er met een honkbalknuppel op sloegen”, vertelt Benjamin. “Ik heb mijn fiets op de grond in de sneeuw gelegd en ben daar gaan liggen. Ik lag midden in een natuurgebied. Ik weet niet hoe lang ik er heb gelegen maar voorbijgangers hebben op een bepaald moment de ambulance gebeld. Ze waren er vrij snel maar ze konden me niet bereiken. Uiteindelijk is een verpleegkundige te voet naar me toe gekomen om me iets tegen de pijn te geven en heeft de boswachter me in de bak van zijn pick-up heel voorzichtig naar de ambulance gereden die aan de rand van het natuurgebied stond.”

Extra knuffel

De ambulance reed met grote spoed naar het Elisabeth TweeSteden ziekenhuis in Tilburg. “Daar hebben ze een scan gemaakt van mijn hals en borst. Toen de specialist na ruim drie uur met een gebogen hoofd naar me toe kwam lopen, wist ik dat het foute boel was. Ik had een scheur in de binnenste laag van mijn aorta.” Benjamin werd vanuit Tilburg doorgestuurd naar het Catharina Ziekenhuis. Daar aangekomen bleek de situatie van Benjamin nog ernstiger dan verwacht. “Ik wilde wachten totdat mijn ouders er waren, maar dat was niet mogelijk. Een van mijn beste vrienden kreeg te horen dat hij me maar een extra knuffel moest geven omdat ze niet wisten of ik de operatie zou overleven. Ja, toen schrok ik en had ik door dat het echt heel ernstig was. Ik wist niet of ik nog wakker zou worden.”

Operatie van 11 uur

De operatie van Benjamin duurde in totaal 11 uur en verliep niet vlekkeloos. “Er waren complicaties. Ook de aorta naar mijn hoofd bleek gescheurd te zijn. Dr. Tan is werkelijk tot het uiterste gegaan en heeft maatwerk geleverd. Hij heeft ter plekke, op de OK, een prothese gemaakt met drie aortabogen. Een standaard prothese heeft geen drie bogen, ter plekke is een oplossing bedacht. Als hij dit niet had gedaan, had ik het niet overleefd. Ze hebben me zes dagen in slaap gehouden om te herstellen en daarna heb ik nog 8,5 week doorgebracht op de Intensive Care.”

Benen als een rollade

En daar begon voor Benjamin de échte ‘hel’. “Mijn nieren stopten er mee, waardoor ik werd gedialyseerd, de pompfunctie van mijn hart was nog maar 13 procent en ik kreeg last van het compartimentsyndroom in mijn benen. Mijn benen zagen eruit als een rollade door al het vocht. Dat moest eruit, om de doorbloeding te stimuleren, anders sterven je benen af. Mijn onderbenen werden open gemaakt en al het afgestorven weefsel verwijderd. De wonden bleven open en het vocht is via drains afgevoerd. Dat helingsproces heeft lang geduurd. En daarna moest ik revalideren want deze complicatie heeft ervoor gezorgd dat ik geen kuitspieren meer heb. In die periode ben ik mezelf lichamelijk en geestelijk tegengekomen”, benadrukt Benjamin.

Leven weer opgepakt

Nu, vijf jaar later, gaat het goed met Benjamin. “Na 16 operaties, 29 weken ziekenhuis, 31 weken revalidatiecentra en ontelbaar veel fysiotherapie, hoor je mij niet klagen. Er is een hoop gebeurd maar ik ben zo blij en dankbaar dat ik nog leef. Op Schiphol ongezien door de poortjes lopen, kan niet meer. Maar ik ben er nog. Dankzij dr. Erwin Tan!”


© 2024 Catharina Ziekenhuis
Alle rechten voorbehouden