‘De chemokalender maakte de kanker voor mijn kinderen tastbaar’
Marieke is 36, getrouwd en heeft twee kinderen van drie en vijf jaar oud als ze in 2015 op de één na laatste dag van het jaar een knobbeltje in haar borst opmerkt. Foute boel: borstkanker. Ze begint aan een lang traject behandelingen. Al snel liep ze thuis tegen een probleem aan: hoe leg je dit uit aan je kinderen? En hoe zorg je dat het onderwerp niet te beladen wordt? Marieke ontwikkelde een chemokalender.
Borstkanker met twee jonge kinderen in huis gaf haar extra zorgen en angsten. “Een klein kind maakt zich doorgaans niet druk om borstkanker. Kinderen leven gewoon écht in het moment en dat is maar goed ook. Maar de borstkanker was er wel. Vanaf het allereerste moment heb ik gezocht naar een manier om de kinderen bij mijn ziekte te betrekken”, begint Marieke haar verhaal.
Beladen
Toen mijn man en ik net hadden gehoord dat ik borstkanker had, waren we erg in de war en emotioneel. Er komt van alles op je af: een operatie, chemotherapie en natuurlijk toch de angst om dood te gaan en twee jonge kinderen achter te laten. Marieke: “Ik wilde niet dat mijn borstkanker te beladen werd, dat ze zouden schrikken als ik kaal zou worden van de chemo of na de operatie in het ziekenhuis. Ook wilde ik niet dat ze zich schuldig zouden voelen als ik een slechte week had na de chemotherapie. Het lag immers niet aan hen. Maar hoe doe je dat op een goede manier? Dat was een vraag die maar bleef rondspoken in mijn hoofd.” In het ziekenhuis namen Marieke en haar man de folders ‘Chemo Kasper’ en ‘Radio Robby’ mee die op het niveau van kinderen uitleg geven over chemotherapie en bestraling. “Daar hebben ze het nu nog wel eens gekscherend over. Het is iets tastbaars voor kinderen. En precies dat wilde ik ook bereiken met de chemokalender.”
Chemokalender
Met een bevriende ontwerper ontwikkelde Marieke speciaal voor kinderen een chemokalender. “Samen hebben we een chemo kalender gemaakt, met alle dagen van de chemotherapie. Mijn kinderen kleurde zwarte tulpen op de dagen dat ik in bed zou liggen en hen bijvoorbeeld niet naar bed kon brengen. Zo begrepen ze beter waarom ze de eerste dagen na elke chemokuur vaker gingen logeren. Ze snapte dat het rustig moest zijn in huis, want de tulpen waren immers nog zwart. Op de gele dagen voelde ik me alweer wat beter en de groene dagen konden we weer dingen samen doen. Voor oudere kinderen hebben we er een ontwikkeld waarop smileys getekend kunnen worden. Het houvast dat zo’n kalender geeft is erg handig, zowel de kinderen als ik hadden zo toch grip op de zaak. Het is tastbaar.”
Dankbaar
Marieke werkt in het Catharina Ziekenhuis en besprak het idee met de mensen van het Borstkankercentrum. “De artsen reageerden enthousiast op mijn kalender.” Inmiddels wordt de chemokalender in haar ziekenhuis en in Bernhoven uitgedeeld aan kinderen van wie de moeder of vader chemotherapie moeten ondergaan. “Ik hoop gewoon dat deze kalender ook andere kinderen een houvast geeft bij kanker. Als ik daar al één kind mee help, ben ik al dankbaar.”