‘Er zitten nog vier boeken in mijn hoofd die ik wil schrijven’

Hij zag de hele wereld. Werkte in een kibboets in Israël, woonde daarna in enkele Afrikaanse landen. Als journalist kwam hij op de meest gevaarlijke plekken ter wereld. Tegenwoordig schrijft kinderboekenschrijver Rob Ruggenberg uit Best historische avonturenromans. Ondanks alle gevaren waaraan deze ‘wereldreiziger’ bloot heeft gestaan, kwam het onheil uit een heel andere hoek. “Mijn aorta is goed ‘ziek’.”

De Kinderboekenweek, nog tot 16 oktober, is dit jaar aan de kinderboekenschrijver uit Best voorbij gegaan. Tijdens zijn laatste avontuur in Sluis, Zeeuws Vlaanderen, waar hij onderzoek deed voor zijn nieuwste kinderboek, kreeg Rob uit het niets hevige pijn op de borst. “Ik werd duizelig en van de pijn liet ik mijn urine lopen. Uit alle macht heb ik me overeind gehouden en ben ik naar de slaapkamer gestrompeld waar mijn vrouw nog lag te slapen. Ik wilde niet dat mijn vrouw me zou vinden in de woonkamer. Dit was niet de manier waarop ik dood wilde gaan”, vertelt Rob.

Dissectie

Het was goed fout. De ambulance bracht hem naar het ziekenhuis in Terneuzen waar ze al snel zagen dat hij met spoed geopereerd moest worden. De binnen- en de buitenwand van de aorta hadden zich van elkaar losgemaakt, een zogenaamde dissectie. Door een scheurtje in de binnenbekleding van de aorta hoopte het bloed zich op tussen de wandlagen. Rob werd met spoed naar Gent gebracht. Daar is het eerste deel van de aorta vervangen. “Ik werd de volgende ochtend wakker in Gent. Ik heb er niets van meegekregen, maar ik weet nog dat ik mijn vrouw zag en dacht; ik leef nog.”

Aortaboog

Na de operatie bleef Rob hevige rugpijn houden. Dit was een voorbode op erger. Hij vervolgt: “Ik was er niet gerust op. In het Catharina Ziekenhuis hebben ze toen een scan en een echo gemaakt waaruit bleek dat de problemen in de aorta nog niet waren opgelost. Ze zagen ook dat de aortaboog instabiel was.” Opnieuw opereren was noodzakelijk, maar de cardioloog van het Catharina Ziekenhuis wilde tijd winnen. “Na de open hart operatie in Gent had ik conditioneel aardig wat ingeleverd. Ik was afgevallen en nog erg zwak. Om de risico’s te beperken, was aansterken het devies. Want de borstkas zou opnieuw helemaal geopend worden.”

Helemaal mis

Veel tijd kreeg hij niet. Zes weken na zijn bezoek aan het Catharina Ziekenhuis ging het opnieuw helemaal mis. “De pijn was weer hetzelfde. Ik werd zo beroerd, het voelde hetzelfde als in Sluis. Ik werd met spoed in het Catharina Ziekenhuis opgenomen en geopereerd. Voor de tweede keer in korte tijd werd mijn borstkas geopend en mijn aorta gerepareerd. Dit keer was het de aortaboog die aan vervanging toe was.” Rob is nu weer thuis. Het vertrouwen in zijn lichaam is hij kwijt. “Het is nu weer aansterken. Ik slaap nog veel en ik ben weer wat afgevallen. Het zijn kleine stapjes. Maar de betrokkenheid van mijn cardiothoracaal chirurg vind ik bijzonder. Natuurlijk ben ik dankbaar dat ik er nog ben en dat in mijn hoofd, ondanks de zware operaties, alles goed is gebleven. Want er zitten nog vier boeken die ik wil schrijven. En daarvoor moet ik wel tijd van leven krijgen, maar we gaan ervoor. Ik heb het gevoel in goede handen te zijn.” De komende maanden hoopt Rob zijn boek over de geschiedenis in Sluis af te kunnen maken. “Bezoeken aan scholen, boekwinkels en bibliotheken heb ik voor het hele jaar afgezegd. Dat vind ik bijzonder jammer, maar de energie ontbreekt. Ik heb zeker nog een half jaar nodig om te herstellen. Dat boek gaat er in ieder geval komen, Sluis kan zijn borst natmaken!”