Hart Willy van de Kerkhof gaat sneller kloppen van nieuwe Hart- en vaatcentrum
De 72-jarige Willy van de Kerkhof uit Geldrop sportte altijd al vrij intensief. Hij tenniste twee keer per week en ging één keer per week badmintonnen. “Ik merkte met name bij een wedstrijdje tennis dat ik steeds vaker buiten adem was. Ik hield een hele wedstrijd gewoon niet meer vol. Terwijl mijn conditie toch goed was, ik gaf mezelf lichamelijk een 9,5.”
Het feit dat Willy steeds meer in ademnood kwam bij een flinke inspanning, weet hij in eerste instantie aan de ouderdom. “Ja, je wuift het weg. Je denkt, het zal er wel bij horen. Op een bepaald moment moet je toch constateren dat je ouder wordt”, lacht hij. Toch maakte hij het bespreekbaar bij zijn internist. “Ik sta al jaren onder behandeling bij de internist voor mijn bloeddruk. Die reageerde zeer adequaat. Hij wilde het toch even allemaal gecheckt hebben. Dus toen begon de molen te draaien. Longfoto’s, schildklieronderzoek, een hartfilmpje, echo, MRI en een fietstest. Op de MRI werden afwijkingen geconstateerd waarna tot een katheterisatie werd besloten.” De uitslag van dat onderzoek kwam bij Willy en Trees als een mokerslag binnen. “De dokter in het St. Anna Ziekenhuis legde uit dat ik in drie kransslagaders vernauwingen had en die moesten met een bypass operatie worden verholpen. Plotsklaps ben je hartpatiënt en dringt het besef van de betrekkelijkheid van het leven tot je door. Mijn vrouw en ik zijn 52 jaar getrouwd en we kunnen nog niet zonder elkaar. We hopen er toch echt nog een aantal jaren aan vast te plakken. Maar als je zo’n boodschap krijgt, wordt je gedwongen rekening te houden met complicaties en risico’s die kleven aan een dergelijke operatie.”
Doorverwezen
Willy werd vanuit het St. Anna Ziekenhuis doorverwezen naar prof. dr. Nico Pijls in het Catharina Ziekenhuis. “Wat is dat een betrokken en zeer kundige dokter. Vanaf het allereerste moment voelde ik me op mijn gemak. Maar ook mijn vrouw Trees voelde zich gehoord. De betrokkenheid is bewonderenswaardig te noemen.” Gezamenlijk werd besloten om de vernauwingen op te lossen met het plaatsen van stents. “Dat was een enorme opluchting. Ik zag erg op tegen een open hart operatie. En dat hoefde gelukkig nu niet.” Twee weken later werden Willy en zijn vrouw verwacht in het nieuwe Hart- en vaatcentrum van het Catharina Ziekenhuis. “Bij binnenkomst op de Hartlounge voelde ik me direct op mijn gemak gesteld. Het geeft geen ziekenhuisgevoel, de sfeer is ontspannen terwijl het professionaliteit in al haar facetten ademt. Er heerst een gevoel van verbondenheid en begrip. Niet alleen voor de patiënt, maar ook voor de partner of familie.”
Saamhorigheid
Op de Hartlounge wordt Willy in de ochtend voorbereid op de behandeling. Prof. dr. Nico Pijls zal die dag de dotterbehandeling uitvoeren en de stents plaatsen. “Alles wordt in alle rust uitgelegd. Iedere patiënt is gespannen voor een behandeling, maar daar nemen de verpleegkundigen alle tijd voor. Het fijne van de nieuwe Hartlounge in het Catharina Ziekenhuis is dat je met meerdere patiënten samen bent die allemaal een behandeling moeten ondergaan. Er is een gevoel van saamhorigheid. Je zit samen met partners en familie bij elkaar. Dat geeft steun.” Zijn vrouw Trees beaamt dit. “Je wacht met elkaar in een heel prettige ruimte. Je zit in hetzelfde schuitje en het wachten wordt daardoor draaglijker”, benadrukt Trees.
Korte lijnen
Het stel roemt de korte lijnen en de gastvrijheid van het personeel. “De arts liep na de behandeling gewoon de afdeling op om te kijken hoe het met mijn vrouw ging. Hij kwam persoonlijk vertellen hoe de behandeling was gegaan. De afstand tussen patiënt en specialist is minder groot en dat is een prettige ervaring. Als ik opnieuw moet kiezen, wat ik natuurlijk niet hoop, dan kies ik voor de volle honderd procent weer voor het Catharina Ziekenhuis. Mijn hart klopt in ieder geval sneller van het nieuwe Hart- en vaatcentrum.” En sporten? ”Ik tennis weer een hele wedstrijd uit!”