Steunhart biedt patiënten met ernstig hartfalen echt een beter leven
Patiënten met zeer ernstig hartfalen kunnen – meestal in afwachting van een harttransplantatie – behandeld worden met een steunhart. Dit is een mechanische pomp die de functie van de linkerhartkamer overneemt. Cardioloog Susanne Felix, verbonden aan het Catharina Ziekenhuis, promoveerde onlangs op onderzoek naar de langetermijnresultaten van behandeling met een steunhart. Doq.nl zocht Susanne Felix op en sprak met haar.
Na mijn geneeskunde-opleiding heb ik eerst kort in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewerkt,” vertelt Felix. “Daarna kreeg ik een opleidingsplek tot cardioloog in het UMC Utrecht. Dat ziekenhuis werkte als eerste centrum in Nederland met steunharten, zodat ik de ontwikkeling in die behandeling van dichtbij mee kon maken.” Felix werd gegrepen door de mogelijkheden en beloftes van de nieuwe techniek: “Een deel van de patiënten met ernstig hartfalen is nog jong en zij hebben een slechte prognose. Met een steunhart kun je die mensen echt een nieuw leven bieden, terwijl ze op een harttransplantatie wachten.”
Mechanische pomp
Het steunhart is een mechanische pomp die bloed uit de linkerhartkamer zuigt en de aorta inpompt. Het werkt op elektriciteit en wordt aangestuurd van buitenaf, verbonden door een kabel (driveline) die door de buikwand is verbonden met het steunhart. “De eerste generatie steunharten waren nog grote, pulsatiele pompen,” vertelt Felix. “Die waren weinig duurzaam en gingen vaak op korte termijn stuk.” Inmiddels is de techniek van het steunhart flink doorontwikkeld. “Sinds 2006 zijn het continue flow-devices,” vertelt Felix, “wat betekent dat er nauwelijks tot geen polsslag bij de patiënt meer voelbaar is. Ze zijn ook kleiner en duurzamer geworden.”