‘Ik heb de regie over mijn leven terug, dat is voor mij het voorbeeld van de beste zorg’
Marie Thérèse Verspaget – Van den Reek (51) uit Eindhoven kon twee jaar geleden niet meer lopen van de pijn in haar benen. “De pijn trok vanuit mijn rug naar mijn tenen. Ik was ten einde raad, slikte zware medicatie en pijnstillers.” Uiteindelijk kwam ze via de neurochirurg terecht in de spreekkamer van orthopeed dr. Paul de Baat van het Catharina Ziekenhuis. Ze hoopte daar te horen dat ze geopereerd zou worden. Maar De Baat zei: ‘je mag echt boos op me zijn, maar ik ga je niet opereren. Kom maar terug als je 30 tot 40 kilo lichter bent.’
“Ja, dat was een flinke domper. Ik ben hier in eerste instantie een dag ontzettend kwaad over geweest”, legt Marie Thérèse uit. Maar in plaats van bij de pakken neer te zitten, zette ze haar kwaadheid om in strijdlust. “Het was een wake-up-call!” Ze maakte de volgende dag een afspraak bij haar huisarts voor een doorverwijzing naar het Obesitascentrum voor een maagverkleining. “Ik stond met mijn rug tegen de muur. Tuurlijk wist ik dat ik te zwaar was, ik woog 127 kilo. En als ik niet zou afvallen, zou ik niet geopereerd worden en dus moeten leven met die verschrikkelijke pijn. En dat wilde ik niet. De woorden van dr. De Baat hebben me wakker geschud.”
Gastric sleeve
Met haar doorverwijzing van de huisarts, kon ze twee weken later terecht in het Obesitascentrum van het Catharina Ziekenhuis. “Ik was blij dat ik zo snel terecht kon. Ik werd gescreend, had verschillende afspraken met de verpleegkundig specialist, de fysiotherapeut en de psycholoog en ik ben gestopt met al mijn medicijnen”, vertelt ze. Een paar weken later had ze haar afspraak met obesitaschirurg dr. Simon Nienhuijs. “Die pakte zijn agenda en prikte een datum. Dat was zo’n opluchting”, lacht Marie Thérèse.
Middenin coronatijd, op 31 mei 2021, kreeg Marie Thérèse haar maagverkleining, een gastric sleeve. “Nu, een jaar later, ben ik 52 kilo afgevallen. Ik voel me fantastisch. Ik ben volledig pijnvrij. Mijn leven is drastisch veranderd, ik heb het roer volledig omgegooid. Ik ben ontzettend trots op mezelf.”
Eeuwig dankbaar
Onlangs liep ze binnen bij haar orthopeed om hem het resultaat te laten zien, maar vooral om hem te bedanken. “Ik ben zo blij dat hij me niet heeft geopereerd. Echt, daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor. Hoewel het gesprek ‘om niet te behandelen’ me in eerste instantie zwaar viel, heeft het me uiteindelijk de regie over mijn leven teruggegeven. Dat is voor mij het voorbeeld van de beste zorg. En dat hebben we samen gedaan.”
Samen Beslissen kan het verschil maken tussen goede, passende zorg en zorg waar mensen niet bewust voor gekozen hebben of zelfs niet helemaal achter staan. Binnen het Catharina Ziekenhuis is het een belangrijk onderwerp. Samen Beslissen is vaak makkelijker dan je denkt, want dat gebeurt tijdens een goed gesprek. Bij Samen Beslissen komen twee werelden samen: de kennis van de patiënt over zijn of haar situatie, wensen en behoeften én de kennis van de zorgverlener over mogelijke behandelingen, onderzoeken, medicatie of ondersteuning. Als ze hun kennis bundelen, kunnen ze samen beslissen welke zorg het beste past. Daar worden beiden beter van.