Monika valt na maagoperatie 44 kilo af: ‘Had ik dit maar veel eerder gedaan’

“Ik ben eigenlijk altijd zwaar geweest, net als mijn moeder en mijn oma”, zegt Monika. “Ik wilde uiteraard heel graag afvallen. Ik heb hulp gezocht bij onder meer twee diëtisten. Ik heb geprobeerd om veel meer te bewegen, maar wat ik ook deed; het lukte me niet zelf. Daardoor voelde ik mezelf steeds slechter.”

Verwijzing naar obesitascentrum

Monika kwam bij de huisarts terecht. Die stelde haar voor om eens na te denken over een maagoperatie. “Eigenlijk dacht ik dat ik daar niet voor in aanmerking zou komen, maar hij zei me dat ik écht heel veel had geprobeerd en verwachtte dat het met zo’n operatie wel zou kunnen lukken. Hij verwees me naar het obesitascentrum van het Catharina Ziekenhuis.”

Daar kreeg ze gesprekken met een diëtist, psycholoog en een chirurg. “Je wordt echt niet meteen geopereerd. Gelukkig maar. Vooraf heb je eerst gesprekken over je leefstijl, praat je met een psycholoog over de veranderingen en legt een chirurg de risico’s uit. Je moet héél goed nadenken over de vraag of je het echt wil. Ik ben blij dat daar veel tijd voor was. Je verandert je slechte gewoontes niet zomaar. Dat kon ik echt alleen maar met hulp van de psycholoog.”

De artsen en Monika beslisten samen dat een operatie haar van haar overgewicht af moest helpen. Die ingreep is lichamelijk behoorlijk zwaar. “Toch heb ik er niet tegenop gezien. Ik wist dat ik er klaar voor was. In mijn hoofd zat het goed en ik wist dat ik na de ingreep mezelf aan nieuwe regels kon en wilde houden.”

Operatie voelt als overwinning

De dag van de operatie was uiteraard spannend. “Ik was een beetje nerveus. Het voelt alsof je dan aan een nieuw leven begint. Toen ik weer wakker werd, deed echt alles pijn. Maar het voelde al als een overwinning.” Monika mocht dezelfde dag naar huis, met een zogenaamde slimme pleister werd ze op afstand in de gaten gehouden. Eten viel die eerste dagen nog niet mee. “Ik had heel heftige buikpijn en moest veel rust nemen. Beetje bij beetje heb ik mezelf opnieuw leren eten. Dat begon echt met een paar stukjes beschuit.”

Beetje bij beetje heb ik mezelf opnieuw leren eten. Dat begon echt met een paar stukjes beschuit.

Vervolgens verliep het herstel voorspoedig. “Misschien ook omdat ik goed voorbereid was. Ik wist wat er op me af zou komen. Ik wist dat ik mijn voedingspatroon moest veranderen. Ik wist dat ik beter moet plannen met eten en drinken en ik besefte me heel goed dat ik me aan andere regels moest houden. Juist door die goede voorbereiding gaat dat nu nog steeds heel goed.”

Nu, negen maanden na de operatie, weegt ze 63 kilo en voelt ze zich beter dan ooit. “Ik ben dezelfde Monika, maar ik zie er heel anders uit en voel me uitstekend. Vroeger wandelde ik met de hond een klein stukje door de straat. Meer kon ik niet. Nu ga ik naar het bos. Heerlijk. Mijn bloeddruk en cholesterol zijn gedaald tot normale waarden. Ik ben een veel gelukkiger mens geworden.”

Hulp zoeken

“Ik ben vooral blij dat ik hulp heb durven zoeken. Dat was een grote drempel. Vooral de aanwezigheid van de psycholoog vond ik ontzettend prettig. Je moet verder denken dan alleen die operatie. Het is een traject van vijf jaar. Dat wordt steeds benadrukt. Ik was ruim anderhalf jaar geleden voor het eerst in het ziekenhuis. Nu ben ik 44 kilo lichter en voel me heel goed. Ik ben veel bewuster bezig met eten. Ik lees etiketten, tel calorieën, volg TikTok-kanalen over gezond eten en stel mezelf nog wel eens de vraag waarom ik niet eerder om hulp heb gevraagd bij de huisarts.”

Ik was ruim anderhalf jaar geleden voor het eerst in het ziekenhuis. Nu ben ik 44 kilo lichter en voel me heel goed

De komende jaren wordt Monika nog begeleid door het obesitascentrum om haar gezonde leefstijl vast te houden. “Dat gaat lukken, daar twijfel ik niet aan. Ik bak ook taartjes en cakejes voor mijn vriend. En ik ben niet eens jaloers dat hij ze eet.”