Over leven, Eva’s verhalen: Naast alles wat je al hebt komt er met kanker nog een soort fulltime baan bij
In de achtste aflevering van ‘Over leven, Eva’s verhalen’ vertelt oncologisch verpleegkundige Eva de Greef-Sliep over een moeder met kanker, van wie haar dochter meedoet aan de kindermiddag van het Catharina Ziekenhuis.
“Ben ik een slechte moeder? Zo voel ik me namelijk wel”
Mijn moederhart breekt terwijl ze me vragend aankijkt
Een tijdje terug heb ik haar leren kennen tijdens haar behandelingen voor kanker
Toen was ze opgewekt en won ze tussen de inwendige bestralingen door nog een prijs op de OK voor de mooiste sokken
Nu is ze een paar dagen terug opgenomen in verband met complicaties, maar ze weten nog niet precies wat het probleem is
Ze is deze keer een stuk minder opgewekt
Ze is enorm opgezwollen, haar gezicht staat stijf van het vocht
Haar ogen, die normaal sprankelen boven die enorm aanstekelijke glimlach van haar, liggen nu diep verzonken
Vandaag zitten er geen pretlichtjes in
Naast dat ze opgezwollen is, is ze enorm rood, ze zit onder de uitslag
Haar bloeddruk zakt steeds omlaag dus ze krijgt veel vocht en medicijnen in de hoop die een beetje stabiel te krijgen en te houden terwijl ze uitzoeken wat er aan de hand is
Ze vertelt dat haar dochter vanmorgen op bezoek kwam en zo schrok van haar hoofd
Haar dochter had ervan moeten huilen
En terwijl ze dit tegen mij vertelt, komen de tranen bij haar zelf ook
Ze vraagt zich af of ze een slechte moeder is
Want ze ligt nu alweer opgenomen in het ziekenhuis
Wat betekent dat ze niet thuis kan zijn
En niet de moeder kan zijn die ze graag zou willen zijn
“Ik voel me een slechte moeder”, zegt ze
En ik voel dat ze me raakt
Mijn eigen moederhart breekt
Ik geef het haar en de vele andere patiënten te doen
Jonge vrouw, moeder, echtgenote en in haar geval; een eigen bedrijf
Het zijn normaal gesproken al genoeg ballen om hoog te houden en dan komt daar kanker ook nog bij
Naast alles wat je al hebt komt er nog een soort fulltime baan bij
Een baan die energie slurpt.
Een baan die aandacht opeist.
Een baan waar je fysiek ziek van wordt
Die op de gekste en meest onverwachte momenten verwacht dat je aan het werk gaat
En ondertussen probeer je het goed te doen op zoveel plekken en voor zoveel mensen
Het is hard werken dat ziek zijn
En dan hoor je ook nog dat stemmetje in je hoofd dat je het misschien wel niet zo goed doet op andere fronten
Vandaag is de kindermiddag bij ons in het ziekenhuis
Die organiseren we drie keer per jaar voor kinderen van wie de vader of moeder of opa of oma kanker heeft met als doel ze een ontspannen moment in het ziekenhuis te geven
Tenslotte zie je als kind van alles in zo’n ziekenhuis
Mama wordt geopereerd
Mama is ziek
Mama moet huilen en papa ook
Je hoort dat mama misschien wel dood gaat
Haar dochter doet vandaag ook mee met de kindermiddag
Ik beloof haar dat ik een oogje op haar dochter zal houden
Het wordt uiteindelijk een ontzettend gezellige middag
We bakken pannenkoeken, maken taartjes, verkleden ons als dokters, spelen met bedden en controlepalen
De banketbakkersroom vliegt door de keuken
Er wordt vooral heel veel gelachen
Haar dochter maakt meteen een vriendinnetje en ik vang een gesprek op tussen de twee
“Mijn mama heeft kanker”.
“De mijne ook”
“Gaat jouw mama dood?”
Het is geen standaardgesprek tussen twee meisjes van 8
Een van hen pakt mijn hand er even bij vast en ik geef ze een dikke knuffel
En zoals dat gaat met kinderen switchen ze ook heel snel weer naar iets anders
Er wordt gedanst en gelachen en uitgebreid geposeerd voor foto’s
Die avond krijg ik een berichtje van haar
Ze stuurt me een foto van een stralende dochter
“Dank je wel voor de fijne middag”
Ik ben blij dat we wat luchtigheid en vrolijkheid hebben kunnen brengen
Ik krijg er een grote glimlach van
De dag erna ontvang ik nog een berichtje van haar
Van deze krijg ik een nog grotere glimlach
Ze heeft een controlescan gehad en die blijkt goed
Ze is schoon verklaard
Mijn hart maakt een sprongetje
Ik ben blij en gun het haar van harte
Geen patiënt meer zijn
Althans op een bepaalde manier
Want er komt natuurlijk nog een heel natraject achteraan
Van controleafspraken en überhaupt verwerken wat er allemaal is gebeurd
Even geen patiënt meer zijn
Gewoon weer moeder zijn en echtgenote
Vriendin en onderneemster
Schrijfster en ex-patiënt
Dat zijn genoeg ballen om hoog te houden
En ik hoop dat ze vooral mag voelen dat ze het goed doet ook als het even niet oké is
| Voor Eva de Greef-Sliep is haar werk als oncologisch verpleegkundige in het Catharina Ziekenhuis meer dan alleen zorg verlenen. Juist tijdens de moeilijke momenten van haar patiënten – wanneer angst, onzekerheid en verdriet het grootst zijn – ziet ze hoe oprechte aandacht en kleine gebaren een verschil kunnen maken. In haar blogs ‘Over leven, Eva’s verhalen’ deelt ze maandelijks haar ervaringen, inzichten en de bijzondere momenten die haar werk zo waardevol maken.
De eerste aflevering lees je hier: Over leven, Eva’s verhalen: Al zijn bezit is niks vergeleken bij z’n grote liefde |
Catharina Kanker Instituut
Het Catharina Kanker Instituut is een regionaal én nationaal verwijscentrum voor borst-, endeldarm-, slokdarm-, dikke darm-, alvleesklier-, en buikvlieskanker waar ervaren specialisten u de best mogelijke behandeling geven. Binnen het Catharina Kanker Instituut hebben specialisten uit verschillende vakgebieden naast elkaar spreekuur. Heeft u vragen naar aanleiding van dit nieuwsbericht, neem dan contact op met onze collega’s van het Catharina Kanker Instituut.