Spraakapraxie
Spraakapraxie is een spraakstoornis veroorzaakt door een hersenbeschadiging.
Bij alle handelingen die u uitvoert (zoals aankleden, scheren, lopen, fietsen, spreken) gebruiken onze hersenen vaste schema’s. Door deze schema’s weet u in welke volgorde u een handeling moet uitvoeren. Dankzij deze schema’s hoeft u hier niet bij na te denken. Bij spraakapraxie kan het schema voor het programmeren van de spraak niet meer goed worden gebruikt. De spieren werken dus nog goed maar het bewust aansturen hiervan geeft problemen.
Het meest opvallende kenmerk bij verbale apraxie is het voortdurende zoeken naar de juiste articulatieplaats van klanken. Het zijn niet altijd dezelfde woorden of klanken die problemen geven. Vaak worstelt iemand om het juiste woord te kunnen produceren, merkt dat het mis gaat, worstelt opnieuw en kan op deze manier steeds verder van het bedoelde woord afraken. De ernst van spraakapraxie kan variëren van helemaal niet meer kunnen spreken tot lichte articulatieproblemen die slechts zo nu en dan optreden. Spraakapraxie kan ‘geïsoleerd’ voorkomen, of samen met een afasie of een dysartrie.
