Al 30 jaar trots op onze vrijwilligers!
De Vrijwilligerscentrale van het Catharina Ziekenhuis bestaat 30 jaar. Meer dan 110 vrijwilligers leveren dagelijks een belangrijke bijdrage aan de zorg voor onze patiënten. De vrijwilligers zijn onder meer actief als gastvrouw/heer in de centrale hal, serveren koffie op de poliklinieken, zijn actief als begeleider op de verpleegafdelingen of rijden patiënten en bezoekers van hun parkeerplek naar de hoofdingang.
Het werk van de vrijwilligers is van grote waarde voor onze patiënten. Patiënten kunnen het ziek zijn even vergeten, voelen een bemoedigende arm om de schouder, luchten hun hart of vinden een luisterend oor.
Met interviews brengen we vier van onze vrijwilligers in beeld. Wat drijft hen en wat levert het vrijwilligerswerk hen op? Lees hier de verhalen van Anyke, Toos, Anneke en Ger.
Anyke Thijssen: “Het zijn vaak kleine dingen die impact hebben”
“Als vrijwilligers steek je toch allemaal in hetzelfde vel. Je wil mensen helpen. En het zijn vaak kleine dingen die impact hebben op iemand, in positieve zin dan.” Aan het woord is Anyke Thijssen (66), 6 jaar vrijwilliger in het ziekenhuis op de afdeling Geriatrie. “Daar ben ik dikwijls in de huiskamer te vinden. Samen met de patiënten spelen we geheugenspelletjes en praten we over vroeger. Voor die mensen is dat vaak een stukje herkenning. Zo mooi.”
Anyke zit, zoals ze het zelf zegt, ‘aan alle kanten vast aan het Catharina Ziekenhuis’. Haar schoondochter werkt op de OK en haar zoon volgde een deel van zijn medische opleiding in het ziekenhuis. “En sinds anderhalf jaar werkt mijn man ook als vrijwilliger in het ziekenhuis. Hij rijdt op de shuttle en heeft dezelfde ervaringen als ik. Patiënten zijn soms vol van iets dat hen is overkomen, dan zijn wij vaak de eerste tegen wie ze hun verhaal kunnen doen. Als ik als vrijwilliger het gevoel heb dat ik, al is het maar voor één persoon, iets heb kunnen betekenen is mijn ochtend meer dan geslaagd.”
Toos van de Ven – van den Heuvel: “Ik was zo nerveus!”
“Bij mijn eerste bezoek als patiënt aan het ziekenhuis was ik zo nerveus! Ik was blij dat ik op dat moment door een gastvrouw in de hal goed werd opgevangen. Toen maakte ik met mezelf de afspraak: als ik tijd krijg, word ik ook gastvrouw.” Aan het woord is vrijwilliger Toos van de Ven-van den Heuvel. Na haar pensionering – ze runde een restaurant in Sint Oedenrode – ging ze eerst twee jaar ‘freewheelen’. “Maar dat gaf geen voldoening. Ik deed alleen maar dingen voor mezelf.”
Door een verkeerd geplande afspraak in het ziekenhuis had ze even wat tijd over. “Ik heb me toen meteen aangemeld als vrijwilliger.”
In het begin liep Toos ‘stage’ op allerlei plekken in het ziekenhuis. “Ik heb op verpleegafdelingen bloemen verzorgd, praatjes gemaakt, koffie en thee rondgebracht. Maar ja, we hadden vroeger een restaurant, daar heb ik al zoveel koffie rondgebracht. Ik wilde wat anders.” Uiteindelijk vond Toos haar roeping in de centrale hal als gastvrouw. “Veel ouderen die naar het ziekenhuis komen, zijn gespannen. Ze komen voor een uitslag of een moeilijk gesprek met de dokter. In de hal knoop ik een gesprekje aan, kan ik helpen en tips geven. Als ze dan bij het weggaan een glimlach hebben en mij de hand schudden, dan heb ik het, denk ik, goed gedaan.”
Anneke Klapdoor: “Het Cathrien is mijn ziekenhuis”
Dertien jaar lang werkte Anneke Klapdoor-Weisbeek (67) op verschillende afdelingen in het ziekenhuis. Na haar pensionering in november 2014 is zij vrijwilliger geworden. “Het Cathrien is mijn ziekenhuis. Als ik binnenkom voelt het als een warme deken. Altijd zo geweest, ook toen ik hier nog werkte.”
Nu helpt ze sinds mei van dit jaar als vrijwilliger patiënten en familieleden op de dialyse-afdeling, de Intensive Care (IC) en de Medium Care (MC). “Op de dialyse-afdeling loop ik rond en maak ik een praatje met de patiënten die daar vaak drie keer per week moeten zijn. Op de IC en de MC kom ik in contact met de familie wiens naaste vaak ernstig ziek is. Ik ben dan een luisterend oor. Dat zijn voor mij waardevolle contacten. Als vrijwilliger kan ik net iets extra’s brengen voor de mensen in het ziekenhuis. Dat geeft mij voldoening, ik blijf bij de tijd en help de medemens.”
Ger Thijssen: “Ik fungeer als uitlaatklep”
Een betere plek om vrijwilligerswerk in ons ziekenhuis te doen is voor Ger Thijssen eigenlijk niet denkbaar. Hij is chauffeur van één van de twee shuttles, die op werkdagen patiënten en bezoekers van en naar de parkeerplaatsen brengt.
“Tussen de vrijwilligers onderling heerst een erg goede sfeer. Het gaat er heel gemoedelijk aan toe tijdens de koffiepauzes en de lunch. Je legt makkelijk contacten, het is echt een vriendenclub.” Ger Thijssen begon na zijn pensioen als vrijwilliger in het ziekenhuis.. “Ik ben van kinds af aan al autogek. Ik ben nu een oldtimer uit 1964 aan het restaureren. Mooi werk. Maar het rijden op de shuttle voor patiënten en bezoekers is dankbaar werk. Daar fungeer ik als uitlaatklep. D’r komen vaak verhalen los van de mensen die instappen.”
Ger krijgt energie van het werk in en om de shuttle. “Mensen helpen instappen, kleine gesprekjes aanknopen. Veel patiënten en bezoekers stappen met een tevreden gevoel uit. Dat is niet alleen fijn voor die mensen, maar zeker ook voor mij. Het is voor mij maar een kleine moeite om iemand z’n dag goed te maken. Dat voelt lekker!”
Ben jij een enthousiaste en gastvrije vrijwilliger met een warm hart en luisterend oor? Wij zijn altijd op zoek naar gastvrouwen en gastheren. Bekijk het actuele aanbod van onze vacatures voor vrijwilliger.