‘Mijn hart ligt op de werkvloer, maar ik wil blijven leren’
Ilona Roeters (30) is binnen het Catharina Ziekenhuis de eerste verpleegkundig onderzoeker die de zorg aan het bed combineert met het doen van onderzoek. Hoe doet ze dat?
“Ik ben nog jong en veel te nieuwsgierig, dat zal het zijn. En ik vind dat ik er een betere verpleegkundige van word. Ik had mijn master al vijf jaar op zak en werkte al in het ziekenhuis op de Intensive Care afdeling. Onderzoek doen en werken op de Intensive Care, ja, dat klonk voor mij als muziek in de oren. Mijn hart ligt op de werkvloer maar ik wil blijven leren, dan zit er een grens aan de praktijk. Dus ik werk 20 uur op de IC en 16 uur aan mijn onderzoek. Een mooie balans”, aldus Ilona.
Kansen voor de toekomst
Juist in de combinatie van werken en onderzoek doen, ziet Ilona kansen voor het ziekenhuis. “Ik denk dat het heel belangrijk is dat het voor verpleegkundigen mogelijk wordt om, naast het doen van wetenschappelijk onderzoek, nog steeds aan het bed van de patiënt te staan. Zo vloeit talent niet weg van de directe patiëntenzorg en wij weten als geen ander wat er speelt. We staan er met onze neus bovenop en zien waar we de zorg voor patiënten kunnen verbeteren.”
Tijd en geld
Veel verpleegkundigen die net als Ilona interesse hebben in onderzoek doen, denken bij voorbaat al: daar is geen tijd voor, en al helemaal geen geld. En onderzoek doen is stoffig. “Dat hoor ik veel om me heen. En toch kan het: juist als verpleegkundige van de werkvloer gaan er deuren voor je open. Zo heb ik een enorm hoge respons op mijn online vragenlijsten gekregen; de lijntjes met de senior verpleegkundigen en kartrekkers van het project op de verpleegafdelingen zijn kort. Je moet het samen doen. En ik zit niet alleen op kantoor, ik ben niet onzichtbaar”, lacht ze.
Veel winst te behalen
Ilona wil ook het belang laten zien van verpleegkundig onderzoek: wat betekent het onderzoek voor de dagelijkse praktijk? “Er is nog zoveel winst te behalen op het vlak van verpleegkundig onderzoek; het gebeurt nog maar mondjesmaat. Dat is echt jammer want je kunt echt iets betekenen voor de zorg op jouw afdeling, in jouw ziekenhuis of zelfs daarbuiten. En onderzoek doen is helemaal niet zo stoffig als velen denken: je ontmoet veel bevlogen mensen en kijkt in de keuken op andere afdelingen. Ik heb hierdoor een hele andere kijk gekregen op het ziekenhuis. Achter heel veel dingen, zoals bijvoorbeeld processen, zit écht een gedachte. Die kennis helpt me op de werkvloer aan het bed van de patiënt.”