‘Je houdt je vast aan nieuwe behandelingen en medicijnen’
In 2008 gaat Henny Arts (67) uit Eindhoven met klachten aan haar slokdarm naar de huisarts. Nadat er foto’s zijn gemaakt, belt de huisarts op 5 december met een compleet andere boodschap; longkanker. “Dat was ons Sinterklaascadeautje, ik was compleet verdoofd”, vertelt Henny Arts. Ze is blij dat ze onder behandeling staat in het Catharina Ziekenhuis waar continu nieuwe onderzoeken en behandelingen beschikbaar zijn.
Omdat Henny nooit had gerookt en er geen uitzaaiingen waren, werd ze binnen drie weken geopereerd. Een deel van haar linker long werd verwijderd en op 31 december, op de valreep van het oude jaar, kwam Henny thuis en kon ze ‘schoon’ het nieuwe jaar inluiden.
ALK mutatie
Vijf jaar lang bleef ze onder controle; ze noemt zichzelf vijf jaar lang ‘schoon’. Maar bij de allerlaatste controle bleek de kanker terug te zijn gekomen. Opnieuw in haar longen. Dit keer met uitzaaiingen naar haar botten en lever. “Ja, dan stort je wereld opnieuw helemaal in.” Vier chemokuren volgden, maar de uitzaaiingen bleven groeien. “Dat was echt een tegenvaller. Er zijn toen biopten genomen uit de lever, de longen en het stuitbeentje om te kijken met wat voor soort kanker we te maken hadden. Er is toen ook gekeken naar diverse mutaties. Het Antoni van Leeuwenhoek en het academisch ziekenhuis in Maastricht keken mee. De uitslag liet heel lang op zich wachten, dat weet ik nog wel. Dat bracht een hoop spanning met zich mee. Ik bleek de ALK mutatie te hebben. Een afwijkend gen in mijn lichaam veroorzaakte de tumoren. Een voordeel, als je hier van een voordeel kunt spreken, was dat het dus overal om dezelfde soort kanker ging. De uitzaaiingen kwamen vanuit de longen. Nadeel was en is dat niet veel mensen een ALK mutatie hebben. Dat maakt mij op medisch gebied een ‘bijzonder geval’.”
Speciale medicatie
Het Catharina Kanker Instituut loopt samen met andere gerenommeerde kankerinstituten in Nederland voorop bij de behandeling van kanker. Daardoor beschikt het ziekenhuis vaak in een vroeg stadium over de allernieuwste medicijnen. Die voorlopersfunctie pakt voor Henny gunstig uit. In 2013 startte Henny met speciale medicijnen. “Die pillen waren net op de markt en daar hadden ze goede resultaten mee behaald op het gebied van mijn type kanker. De pillen hadden een resistentie van gemiddeld acht maanden. Ik heb er echter 33 maanden goede resultaten mee behaald. De kanker is stabiel gebleven. Als je een ‘bijzonder geval’ bent is het ontzettend prettig dat het Catharina Ziekenhuis, en in het bijzonder in mijn geval, mijn longarts dr. Ben van den Borne open staat voor nieuwe behandelingen. Er wordt continu gezocht naar nieuwe en betere behandelingen om de meest optimale zorg te bieden. Er wordt veel wetenschappelijk onderzoek gedaan en specialisten zijn op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen. Dat vind ik heel bijzonder en een meerwaarde van het Catharina Ziekenhuis.”
Nieuwe medicijnen
De Eindhovense is begin oktober 2016 gestart met wederom ‘nieuwe pillen’. “Hopelijk reageert mijn lichaam hier net zo goed op goed op en kunnen we de kanker opnieuw een halt toeroepen. Niet veel mensen slikken deze medicijnen, dus heel veel referentie is er niet. Dus het is afwachten wat het gaat doen.” Het meest lastige aan haar ziekte vindt Hennie de belasting die het voor haar omgeving meebrengt. “Het gaat altijd over kanker. De vraag ‘hoe gaat het’ heeft al jaren een heel andere lading. Enerzijds vind ik het heel erg om de mensen die ik liefheb er mee te belasten, anderzijds wil je ze op de hoogte houden. Die balans is weg, het gaat altijd over mijn ziekte. Kanker heb je niet alleen, dat heb je met het hele gezin. De kanker zorgt ervoor dat de glans van het leven er voor mij af is. En tegelijkertijd ben ik blij met alle nieuwe behandelingen die er zijn. Het is heel dubbel allemaal. Je houdt je vast aan alle nieuwe behandelingen en medicijnen die er zijn. Dat is je houvast.”