Nauwkeuriger prikken van infusen met behulp van echografie
Echografie is een zeer goede beeldvormingstechniek, maar niet perfect. Zo blijkt dat de dikte van de echo-bundel voor met name oppervlakkige procedures niet optimaal is. Door een eenvoudige opzetlens neemt de nauwkeurigheid van het plaatsen van een naald in een vaatmodel toe. Een andere mogelijke verbetering van echogeleid prikken is het geven van aanwijzingen waar ten opzichte van de echoprobe de naald te plaatsen en onder welke hoek. De echo-gebruiker kan daardoor een van te voren aangewezen doel makkelijker aanprikken.
Door de medische industrie zijn ook veel aanvullende technologieën op de markt gebracht die het de echo-gebruiker makkelijker moeten maken de naaldpunt te identificeren, zoals GPS-systemen, naaldgeleiders en zelfs robots.
Helaas blijken veelbelovende resultaten in laboratoriumstudies nog geen verbeterde patiënt-gerelateerde uitkomsten op te leveren. In het Catharina Ziekenhuis hebben we gekeken of 3D echografie in vergelijking met conventionele 2D-echografie de nauwkeurigheid van het plaatsen van centrale lijnen of arterielijnen zou kunnen verbeteren, maar dit blijkt niet zo te zijn. Een andere toepassing van 3D echografie, een in samenwerking met de TU/e en Philips ontwikkeld algoritme, wat de naald herkent in een 3D-echovolume, heeft wel potentie maar is nog niet snel genoeg om hier in de praktijk procedures mee te verrichten. Hopelijk kan door dit algoritme te verfijnen en met een toenemende processorsnelheid dit op termijn wel realtime werken, waardoor het in de praktijk toepasbaar wordt.
Harm Scholten concludeert in zijn proefschrift dat het doeltreffend gebruiken van echogeleide technieken op de operatiekamers en intensive care nog sterk gebruikersafhankelijk is.
Bewustzijn van de beperkingen van echografie bij zowel de gebruikers als de industrie is belangrijk voor verdere technologische ontwikkelingen, maar ook voor het uitvoeren van echogeleide procedures zelf.
