‘De man met de hamer heeft me goed geraakt’

Als hij knapt, is dat in meer dan de helft van de gevallen dodelijk. De verwijde buikslagader oftewel het buikaneurysma is een levensgevaarlijke aandoening. Jan van Schagen (77 jaar) weet hier alles van. Met loeiende sirenes werd hij vorig jaar mei, midden in de nacht, naar het Catharina Ziekenhuis gebracht. Daar aangekomen, verontschuldigde hij zich nog voor het vroege tijdstip aan vaatchirurg prof. dr. Joep Teijink. ‘Dan hadden we maar een vak moeten leren’ was zijn reactie.

Aangekomen in het ziekenhuis werd met een echo al snel een diagnose gesteld: een buikaneurysma. Van Schagen ging direct door naar de operatiekamer. “Ik heb alles over me heen laten komen maar deze diagnose had ik niet verwacht. Ik was die ochtend wakker geworden met een schrijnende pijn in mijn rug. Ik dacht aan spit, heb zelfs mijn fysiotherapeut gebeld. Maar naarmate de dag vorderde, werd de pijn steeds heviger. Uiteindelijk is de ambulance gebeld omdat de pijn ondraaglijk werd, het was verschrikkelijk”, vertelt de Nuenenaar bijna een jaar na dato.

Buikaorta

De buikslagader oftewel de aorta ligt achterin de buik en leidt het bloed naar de benen. Met het ouder worden (en door roken) treedt slagaderverkalking op, wat kan leiden tot het zwakker worden van de wand van de slagader waarop deze uitzet. “Normaal gesproken is de buikaorta twee centimeter in doorsnede. Ik ben er voorzichtig mee om het bij drie centimeter al een aneurysma te noemen want je jaagt mensen vaak schrik aan”, zegt vaatchirurg prof. dr. Joep Teijink. “Pas vanaf 55 millimeter (52 mm bij vrouwen) is het verstandig er wat aan te doen. Maar ik heb ze wel veel wijder gezien, tot wel 12 centimeter aan toe.”

Man met de hamer

Van Schagen: “Het is gelukkig goed afgelopen. Ik weet nog dat dr. Teijink aan mijn bed stond na de operatie en dat hij tegen me zei dat het probleem was opgelost maar dat ik toch echt een klein half jaar nodig zou hebben om bij te komen. Eigenwijs als ik ben, dacht ik dat dit allemaal wel zou meevallen. Maar dat bleek vies tegen te vallen. Conditioneel had de man met de hamer me goed geraakt. Het heeft zeker een half jaar geduurd voordat ik me weer enigszins mens voelde. Ik kan nu, een jaar na dato pas zeggen dat ik de boel weer op de rit heb, geestelijk en lichamelijk. Het is me zeker niet in de koude kleren gaan zitten.”

Hogere leeftijd

Een aneurysma komt meestal op hogere leeftijd voor, boven de 65 jaar. Mannen hebben het vaker dan vrouwen. Ook mensen die roken of mensen uit families waarin het meer voorkomt, hebben een aanzienlijk grotere kans. Tenslotte spelen aderverkalking en een hoge bloeddruk een rol. “Ik heb op mijn 56ste een bypass operatie  ondergaan aan mijn hart en heb vier omleidingen. Hoewel ik me geen hartpatiënt voel, maar natuurlijk wel problemen heb gehad, was het aneurysma gewoon domme pech. Achteraf bleek dat ze bij een jaarlijkse controle wel een lichte verwijding van de aorta hadden gezien, maar blijkbaar was dit niet alarmerend”, aldus Van Schagen. Positief als hij is, is hij dankbaar voor het engeltje op zijn schouder. “Ik ben gerepareerd, in de revisie gegaan. Ze roepen vaak over het Catharina Ziekenhuis dat het ‘een grote fabriek’ is, maar de tijd die ik er heb gelegen, voelde ik me de enige patiënt in het ziekenhuis.”