Een gezelschap wat niet van opgeven houdt…

Donderdagmorgen half acht. De kleine vergaderzaal druppelt langzaam vol specialisten. De meesten al in witte jas, anderen nog casual, zo uit de auto, of net van de fiets met een snel getapt bekertje automatenkoffie. Telefoons worden een laatste keer gecheckt, papieren geschikt, aantekeningen doorgenomen. Op de schermen aan de muur zien we artsen uit het St. Anna, het MMC, Bernhoven en het Elkerliek hetzelfde doen, tot voorzitter chirurg dr. Misha Luyer van het Catharina Ziekenhuis stipt om kwart voor acht de aftrap doet: “Zullen we dan maar beginnen?”

Het Multi Disciplinair Overleg (MDO) Slokdarm, maag en alvleesklierkanker is een mooi voorbeeld van samenwerking tussen verschillende specialismen in de omliggende ziekenhuizen. Kennis delen, bij elkaar in de keuken kijken en voornamelijk zorgen dat de patiënt de beste zorg krijgt. Er zijn meerdere regionale MDO’s, maar met dit wekelijkse overleg is het allemaal begonnen. “Hier in Oost-Brabant lopen we daarmee voorop in Nederland. Allemaal met maar één doel: het maximale doen voor de patiënt”, aldus dr. Luyer.

Klinische precisie

De sfeer tijdens het overleg is zakelijk, al is er af en toe ook ruimte voor een kwinkslag. In hoog tempo bespreken de artsen intensief de zestien patiënten op de lijst. Elke patiënt wordt geïntroduceerd door de eigen behandelend arts, het dossier is op een van de schermen te zien, net als de resultaten van scans, foto’s of een MRI. De radioloog vertelt met klinische precisie welke afwijkingen we zien en vervolgens wordt besproken wat de beste behandelopties zijn voor de patiënt. Keer op keer wordt de ideale strategie uitgestippeld. Al moet soms ook geconcludeerd worden dat een patiënt helaas is uitbehandeld. Maar nooit van harte. ‘Kunnen we die meneer dan helemaal niets meer aanbieden?’, klinkt het een paar keer. Er is altijd wel iemand die nog een mogelijkheid oppert of zich een strategie uit een vergelijkbare casus herinnert. Desnoods wordt er nog een telefoontje naar collega’s in het land gedaan, omdat die mogelijk nog een oplossing zien. Dit gezelschap houdt niet van opgeven.

Zorgpaden

Dr. Luyer: “De zorgpaden in de ziekenhuizen zijn grotendeels op elkaar afgestemd. De planning is in sommige ziekenhuizen zelfs zo georganiseerd dat patiënten zo snel mogelijk de uitslagen krijgen, ook van het MDO. Onderzoeken worden gepland aan het begin van de week, waarop de resultaten op donderdagmorgen besproken worden en de patiënt bij wijze van spreken een uur later al weet wat de vervolgstappen zijn. Dit overleg is sowieso een grote winst voor de patiënt. Vroeger verliep dit proces veel trager. Een patiënt ging naar zijn eigen ziekenhuis, onderging een aantal onderzoeken, er werden brieven uitgewisseld en uiteindelijk werd hij doorverwezen naar het Catharina Ziekenhuis. Daar gingen vaak heel wat kostbare weken overheen. Nu winnen we enorm veel tijd, waardoor patiënten sneller met hun behandeling kunnen beginnen.”

Drie kwartier later zit het overleg er op. De schermen gaan uit, laptops worden dichtgeslagen, papieren opgeborgen en het gezelschap schiet uit elkaar. Het is half negen, de poli’s beginnen. De specialisten gaan wat er zojuist is besproken voorleggen aan hun patiënten, die dankzij de inzet van al die gecombineerde kennis een veel beter perspectief op genezing hebben.