Eindhovense hulp voor Moldavisch meisje

Soms heb je gewoon pech. De kleine Carolina Sevcenco werd geboren met een trechterborst. Maar als je wiegje in Moldavië staat, is de kans groot dat daar nooit iets aan gedaan wordt. Moldavië is een van de armste landen van Europa en geld voor gezondheidszorg is er nauwelijks. Er moest dus echt wel een wondertje geschieden om Carolina te helpen. En laat dat nou precies zijn wat er gebeurde…

Er verscheen een beschermengel in de vorm van Eveline Visser van de Baptistengemeente Kampen. Zij en haar man liepen de toen 9-jarige Carolina bij toeval tegen het lijf. Het meisje woonde bij haar oma en die vertelde hen over Carolina’s zwakke gezondheid. Een trechterborst, een te diep liggend borstbeen, levert namelijk serieuze klachten op. Patiënten hebben hart- en longproblemen en vaak een slechte algemene conditie. Maar dat was niet het enige waar Carolina’s oma zich zorgen over maakte. In Moldavië heb je als ‘gehandicapt’ meisje ook weinig toekomstperspectief.

Nuss bar

“Ik voelde meteen dat we iets voor Carolina moesten doen. Al had ik nog geen idee wat”, zegt Eveline Visser. Terug in Nederland ging ze direct op zoek naar hulp. Via bemiddeling van Florit Marcuse, die een website beheert voor pectus-patiënten, kwam ze in het Catharina Ziekenhuis terecht bij cardio-thoracaal chirurg dr. Ted Elenbaas. “Mensen onderschatten vaak de problemen van een trechterborst”. zegt hij. “Ze denken dat het alleen cosmetisch is. Maar vergis je niet, dat ingedeukte borstbeen drukt op het hart en gaat de hartfunctie belemmeren. Mensen kunnen soms de trap niet meer op van ellende.” Elenbaas is gespecialiseerd in het plaatsen van een zogenaamde Nuss bar, de meest gangbare oplossing voor een trechterborst. Via kleine sneetjes aan beide zijden van de borst wordt een metalen stang ingebracht, die de borstkas vanuit de binnenkant op de juiste plaats duwt. Het is een ingreep die nagenoeg geen littekens achterlaat. Na drie jaar, als de borstkas zelf zijn nieuwe vorm behoudt, wordt de staaf weer verwijderd. “Eigenlijk kun je na die operatie weer alles. Ik heb intussen een hele fotocollectie van sportende kinderen op mijn werkkamer. Alleen boksen raad ik af”, lacht Elenbaas.

Inzamelingsactie

Dr. Elenbaas was onder de indruk van de bevlogenheid van Eveline Visser en meteen bereid om Carolina gratis te opereren. Via een grootschalige actie in Kampen werd genoeg geld opgehaald om alle andere kosten te dekken. Nu was het zaak om Carolina naar Nederland te krijgen. Onder begeleiding is ze twee keer naar Nederland gevlogen: eerst voor een pre-operatief onderzoek en om alvast aan alles en iedereen te wennen. En een jaar later voor de operatie zelf. Oma dreigde op het laatst nog roet in het eten te gooien. Zij was bang dat Carolina plotseling zou overlijden in dat verre Nederland en wilde haar kleinkind ineens niet meer laten gaan. “Met een liefdevolle en begripvolle brief heb ik haar uiteindelijk kunnen overhalen om toch haar handtekening te zetten”, vertelt Eveline Visser.

Onzeker avontuur

In 2017 werd Carolina geopereerd. Voor een 14-jarige puber uit Moldavië was de hele procedure een spannend en onzeker avontuur. Mede omdat Carolina goed wist wat haar te wachten stond. Elenbaas: “Zo’n operatie moet je echt gedegen voorbereiden. Daar heb je een goed ingespeeld team van specialisten voor nodig. En zeker in de eerste week erna is het voor de patiënt niet gemakkelijk. Dan is goeie pijnbestrijding essentieel. Daarom opereren we gemiddeld pas rond een jaar of 15-16, dan weten kinderen goed wat hun te wachten staat.” Maar de operatie was een succes en Carolina werd goed opgevangen. Eveline Visser is nog steeds vol lof. “Haar tolk-begeleider mocht de hele tijd bij haar op de kamer blijven. Wat een liefdevolle en goede verzorging heeft ze in het ziekenhuis gekregen. Geweldig.”

Nieuw leven

Inmiddels zijn we drie jaar verder. Het is 2020 en de Nuss bar mocht eruit. Corona zorgde voor de nodige vertraging, maar op 11 juli kwam Carolina dan toch naar Nederland. Zonder begeleiding dit keer, want van een verlegen meisje is ze veranderd in een zelfbewuste jonge vrouw die behoorlijk Engels spreekt en ICT studeert in de Moldavische hoofdstad Chisinau. Ted Elenbaas kon de operatie nog net zelf uitvoeren voor hij met pensioen ging. Het verwijderen van de Nuss bar verliep probleemloos, maar omdat Carolina zo snel mogelijk terug wilde naar Moldavië waren er achteraf toch wat complicaties. “Ik stond zelfs op het punt om af te reizen naar Moldavië”, zegt Elenbaas. “Maar haar grootmoeder heeft de infectie uiteindelijk met traditionele middeltjes opgelost.”

Terugkijkend is Elenbaas vooral getroffen door het grote verschil in levensstandaard tussen Nederland en Moldavië. “Weet je dat wij hier in Nederland per persoon gemiddeld per jaar 5169 euro aan zorgkosten uitgeven? In Moldavie is dat 208 euro! Qua gezondheidszorg zouden we in Europa veel meer moeten samenwerken. Ik ben echt geneigd om na mijn pensioen te gaan kijken wat ik daar nog kan doen.” Eveline Visser zet zich intussen in voor een 6-jarig jongetje uit de Oekraïne met hetzelfde probleem. En Carolina, die geniet weer volop van het leven.