‘Het wordt niet meteen ‘mooi’, het moet wel helen’

Vandaag is het de landelijke Dag van de Plastische Chirurgie. De plastische chirurgie heeft vele gezichten. Plastisch chirurgen staan in het Catharina Ziekenhuis direct na en zelfs tijdens een operatie aan het bed. Denk bijvoorbeeld aan directe borstreconstructies na borstkanker, handchirurgie of obesitaspatiënten die na een operatie huidoverschot hebben. Vandaag geven wij een uniek inkijkje in de keuken van één van de meest veelzijdige en complexe beroepen in de medische wereld. Wij kijken vandaag mee met de mohs-operatie van Caroline de Wolf (33) uit Eindhoven. Ze heeft een basaalcelcarcinoom op haar neus, in de volksmond een veel voorkomende vorm van huidkanker, die moet worden verwijderd. Daarna zal de plastisch chirurg het ontstane defect op de neus weer reconstrueren.

door Eveline van de Ven

Mohs micrografische chirurgie of Mohs-chirurgie is een operatietechniek voor het verwijderen van bepaalde vormen van huidkanker. Tijdens de ingreep worden direct alle snijvlakken van het weggenomen weefsel onder de microscoop gecontroleerd. “Zo kan gegarandeerd worden dat na behandeling het kwaadaardige weefsel volledig is verwijderd. Als bij deze controle blijkt dat de huidkanker nog niet geheel verwijderd is, wordt dat deel van de wond waar nog afwijkingen aanwezig zijn, direct opnieuw geopereerd en gecontroleerd. Net zolang tot de plek volledig vrij is van tumorweefsel. Met het gebruik van deze techniek blijft gezond weefsel gespaard, waardoor de functionele en cosmetische consequenties tot een minimum zijn beperkt”, vertelt dermatoloog dr. Monique Thissen.

Zenuwachtig

De ochtend begint vroeg in het Catharina Ziekenhuis. Caroline zit om 08.30 uur in de wachtkamer van de poli dermatologie samen met haar moeder te wachten op wat komen gaat. “Ik ben zo zenuwachtig. Niet zozeer voor de behandeling, maar hoe het eruit komt te zien. Het is toch in mijn gezicht. Als het op mijn rug zou hebben gezeten dan was het anders geweest. Ik vind het psychisch zwaar”, vertelt ze. De spanningen worden haar even teveel. Heel begrijpelijk. Dan is het tijd om te gaan. Nog even de bemoedigende armen van haar moeder en dan stapt ze dapper de operatiekamer binnen. Daar wordt ze opgevangen door dermatoloog dr. Monique Thissen die haar uitlegt wat ze gaat doen. “We gaan eerst het plekje op je neus aftekenen. Daarna zal ik je huid met en injectie plaatselijk verdoven. Vervolgens haal ik het plekje weg en gaat het naar de patholoog die gaat kijken of de snijvlakken schoon zijn. Is dit niet het geval dan moeten we in een tweede ronde opnieuw een stukje weefsel weghalen. Maar laten we hopen dat een tweede ronde niet nodig is.”

Basaalcelcarcinoom

Caroline heeft een basaalcelcarcinoom en dit is de meest voorkomende vorm van huidkanker. In Nederland zijn er jaarlijks ruim 30.000 nieuwe patiënten met een basaalcelcarcinoom. Bij deze vorm van kanker wordt de tumor langzaam groter, de tumor breidt zich vrijwel alleen in de omgeving uit. Een basaalcelcarcinoom verspreidt zich nagenoeg nooit naar andere gedeeltes van het lichaam. Caroline ontdekte in de zomer een plekje op het puntje van haar neus. “Het was een klein hard bultje. Ik dacht in eerste instantie aan een puistje, maar het genas niet en het schilferde. Toen heb ik actie ondernomen en heb ik het na laten kijken. Er is een biopt genomen en toen ik hoorde dat ik een vorm van huidkanker had, was ik echt stomverbaasd. Het moet eruit, dat weet ik, maar ik maak me gewoon ontzettend druk over hoe het eruit komt te zien”, vertelt Caroline.

Goed nieuws

Het verwijderde weefsel op de neus van Caroline ligt inmiddels ter controle bij de patholoog. Twee uur later komt het verlossende antwoord. “Ik heb goed nieuws, al het kwaadaardige weefsel is eruit”, vertelt dr. Thissen. Stap één is gezet. Nu kan Caroline door naar de afdeling plastische chirurgie waar plastisch-chirurg-in-opleiding Alexander Kroeze zich over haar neus zal ontfermen. Samen met Caroline bespreekt hij welke opties ze heeft en belangrijker nog welke mogelijkheid het beste en uiteindelijk cosmetisch het mooiste resultaat geeft. “We hebben drie opties. We kunnen de wond nu verbinden en niets doen. De neus heelt dan vanzelf maar cosmetisch is dit voor mij geen optie. Daar ben je nog te jong voor, je blijft het altijd zien. We kunnen kiezen om een huidtransplantaat te nemen uit bijvoorbeeld je hals en daarmee het deukje te vullen of we gebruiken weefsel van de neus zelf. Ik zou kiezen voor de laatste optie. Dan voeren we een zogenaamd bilobed-flap-operatie uit en leggen weefsel van de neus over de wond heen. De bilobed-flap is een rotatie plastiek bestaande uit twee lobben. Huid gebruiken van de neus zelf geeft het mooiste resultaat, het heeft dezelfde structuur en kleur. Maar dat betekent wel dat we op de neus nogmaals wat huid moeten losmaken”, legt Kroeze uit, “maar uiteindelijk, als de neus geheeld is, geeft dit het mooiste resultaat. Tuurlijk ga je in het begin een litteken zien, maar dat zal met de tijd vervagen.”

Mooiste resultaat

Caroline schrikt in eerste instantie van de planning. “Ik had gewoon niet verwacht dat zo’n klein plekje voor zoveel ellende zorgt. Maar als dit het mooiste resultaat geeft, moeten we hier voor kiezen”, aldus Caroline. Na een halfuur is Caroline klaar en zit deze ‘rotdag’ erop. “De plastisch chirurg was meer dan tevreden. Na een weekje mogen de hechtingen eruit, ik mag niet bukken of zware dingen tillen de komende tijd. Ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat komen. De eerste weken is mijn neus zoals de plastisch chirurg zegt nog wat onregelmatig, maar dat is het helingsproces. Ik ben blij dat deze dag achter de rug, ik ben doodop. Over zes weken mag ik terugkomen. Ik hoop op een mooi resultaat”, besluit Caroline.