‘Hou je aan de maatregelen want mijn tumor moet er uit!’

Voor veel kankerpatiënten is de coronatijd een heel onzekere tijd. De 45-jarige Laurine Corten kreeg op 8 september 2020, midden in de pandemie, de diagnose borstkanker. In eerste instantie leek de behandeling succesvol maar deze week kreeg ze te horen dat de tumor terug was. Ze wacht nu op een telefoontje dat ze geopereerd kan worden. “Het ergste van de coronatijd vind ik dat je alles alleen moet doen. De ziekte zet je hele leven op zijn kop en je hebt het gevoel dat je in je eentje in een heel ander wereldje stap. Je beleeft alles alleen en dat is niet makkelijk.”

Het is september 2020 wanneer Laurine een knobbeltje voelt in haar borst. “Het was een vrijdagavond, net voor het weekend. In eerste instantie maakte ik me niet zo druk, maar op zondag leek het wel of het knobbeltje nog duidelijker voelbaar was. Dus liet ik het maandag toch even checken bij de huisarts. Ja, en toen ging het snel. Ik kon, ondanks de corona-pandemie, direct terecht in het Catharina Ziekenhuis. Ik kreeg een echo en een mammografie en de radioloog gaf direct aan dat het er niet goed uit zag en dat het vrijwel zeker een tumor was”, vertelt Laurine, “hij draaide er niet omheen. Daar was ik heel blij mee.”

Snelheid

In de middag werd er nog een biopt genomen en woensdag kreeg ze het telefoontje dat het kwaadaardig was. Het was helemaal mis. “Het ging allemaal heel snel. Voor het weekend was er nog niets aan de hand en na het weekend had ik borstkanker, triple negatief, een zeer agressieve vorm. Tijd om dat helemaal door te laten dringen was er niet, want er werd direct doorgepakt. Natuurlijk was ik daar blij mee, want je wil zo snel mogelijk weten wat er aan de hand is zodat je kunt gaan handelen maar het gaf me ook een dubbel gevoel. Het moest wel écht foute boel zijn als het allemaal zo snel ging.” Twee weken later start Laurine met een serie zware chemokuren. “Dat was pittig. Ik ben echt heel ziek geweest van de eerste serie kuren en had last van alle bijwerkingen die je je maar kunt verzinnen”, zegt Laurine, “maar de tumor was niet meer te zien op de echo, dus de kuur sloeg aan.”

Operatie

De euforie was echter van korte duur. Deze week merkte Laurine, middenin de tweede serie kuren, dat de knobbel in haar borst terug was. De echo bevestigde haar vermoeden. De kanker is terug. Een operatie is nodig. “Ja, dat is kanker. Binnen een aantal weken kan je startpositie ineens veranderen. Het is nu wachten wanneer ik geopereerd kan worden. Het is nu voor het eerst dat ik het gevoel heb, dat ik met een tijdbom in mijn lichaam rondloop. Met de chemo had ik nog het idee dat ik ‘in control’ was, nu voelt het alsof ik los zand in handen hebt. De tumor moet er als het aan mij ligt zo snel mogelijk uit, maar nu het aantal coronapatiënten in de ziekenhuizen weer toeneemt, is alles onzeker. Is er ruimte voor mij?  Hoeveel mensen staan er nog op de wachtlijst? Ja, dan wil ik van de daken schreeuwen tegen heel Nederland: hou je aan de maatregelen, want mijn tumor moet er uit”, benadrukt Laurine.

Bondgirls Inloophuis De Eik

Laurine heeft zich een aantal maanden geleden aangemeld voor de Bondgirls bij Inloophuis De Eik. De Bondgirls is er voor vrouwen tot ongeveer 50 jaar. Vrouwen die hun autonomie erg belangrijk vinden, (willen) deelnemen aan het arbeidsproces en wellicht de zorg dragen over minderjarige kinderen. De onderwerpen van de bijeenkomsten worden samen bepaald en hebben betrekking op de thema’s waar jonge vrouwen tegenaan lopen. “Bondgirls verbinden elkaar door vechtlust, stoerheid, compassie en ziekte. Zij vormen een netwerk van steun voor elkaar. Het is prettig om met leeftijdsgenoten te praten over die hele andere wereld met kanker”, legt Laurine uit. Wil je meer informatie over de Bondgirls of wil je je aanmelden? Stuur dan een mail naar info@inloophuis-de-eik.nl. Meer informatie over het inloophuis is te vinden op www.inloophuis-de-eik.nl.