‘Ik kom volgend jaar niet meer door de APK, ik ben total loss’

Faisal Noorie (60) kreeg in juni 2021 in het Catharina Ziekenhuis de diagnose longkanker en stopte van de ene op de andere dag met roken en roept andere rokers op hetzelfde te doen.

Vorige week op Wereldkankerdag deelde hij zijn verhaal in het ED.

“De dokter zei tegen mij: wil jij nog één jaar langer leven? Dan moet je nu stoppen met roken.” Toen de uit Afghanistan gevluchte Faisal dat hoorde is hij van de ene op de andere dag gestopt. Zijn collega’s konden het amper geloven. ‘Wat!? Ben je écht gestopt!? Jij rookte zóveel!’ klonk het.

Pleisters van het ziekenhuis

Iedere twee dagen jaagde Faisal er een heel pakje shag van 40 gram doorheen. Toch slaagde de Eindhovenaar erin om na 47 jaar roken de sigaret voorgoed te verbannen. “Ik kreeg pleisters van het ziekenhuis, maar mijn eigen beslissing om te stoppen was daarvoor belangrijker.” Het is zijn vurige wens dat meer mensen zijn voorbeeld volgen.

Faisal heeft spijt als haren op zijn hoofd dat hij zo lang heeft gerookt. Maar voegt hij toe: “Ik heb niet zomaar gerookt. Ik heb een verschrikkelijk leven gehad. Ik kom uit Afghanistan en ben bijna geboren in de oorlog. Mijn vader daar is doodgegaan. We hoopten elke dag, elke week, elke maand dat het er beter zou worden. En toch… Toch gebeurde dat niet.”

‘Dit is teveel’

In 1993 vluchtte Faisal naar Nederland. Na bijna twee jaar in verschillende asielzoekerscentra kreeg hij een kamer in Leiderdorp en later verhuisde hij naar Eindhoven. Ondertussen deed Faisal fysiek zwaar werk – ‘vouwen, vouwen, vouwen, aan een veel te lage tafel terwijl ik lang ben’ – wat hem een hernia opleverde. Pas na de nodige omwegen – via de huisarts langdurig naar de fysiotherapeut en naar de afdeling pijnbestrijding in het ziekenhuis – kwam zijn longkanker aan het licht. “Bij de pijnbestrijding zeiden ze tegen mij: meneer Noorie, dit is teveel.”

Een röntgenfoto toonde een vlek op zijn rechterlong. Middels een operatie werd een deel van zijn long verwijderd en chemotherapie volgde. “Tijdens die operatie was ik verdoofd, maar die chemo was zo ongelofelijk zwaar.” De chemo’s zitten er nu anderhalve maand op. “Maar de vermoeidheid is er nog. Tijdens het tandenpoetsen moet ik twee keer pauze nemen om op adem te komen. Ik kom volgend jaar niet meer door de apk. Ik ben total loss.”

 


© 2024 Catharina Ziekenhuis
Alle rechten voorbehouden