‘Als ik toen wist wat ik nu weet, dan had ik het jaren eerder gedaan’

Gezelligheid zit hem in de mensen die je om je heen hebt, niet in het eten. Aynur Gok (29) uit Helmond kreeg in augustus 2017 een gastric sleeve en doorbrak een ‘taboe’ als Turkse vrouw. “Je laten opereren voor je overgewicht is eigenlijk binnen de Turkse gemeenschap ‘not done’, het wordt gezien als de ‘makkelijke weg’. Ook ik heb heel bewust gekozen om een select groepje te vertellen over mijn operatie. Nu ik bijna op mijn streefgewicht ben, wil ik haast van de daken schreeuwen: ik heb gekozen voor een ander leven!”

Eten is binnen de Turkse gemeenschap heel belangrijk. “Als je niet eet, ben je niet gelukkig. Dus we tafelen rijkelijk, zelfs het ontbijt is uitgebreid. Het is een teken van gastvrijheid en gezelligheid, samen eten. En dan houden we ook nog van lekker eten. We frituren alles en brood zit standaard bij elke maaltijd”, lacht Aynur, “vanaf het moment dat ik ging studeren en op kamers ging, vlogen de kilo’s eraan. Ik ging veel buiten de deur eten met vriendinnen, ik maakte de verkeerde keuzes. Het moest vooral makkelijk zijn. Uiteindelijk gaf de weegschaal 120 kilo aan. Ik heb diverse lijnpogingen ondernomen, maar dat resultaat was allemaal tijdelijk. Binnen no-time zaten de kilo’s er weer aan.”

Grote stap

Met een verwijzing van haar huisarts op zak, stapte ze vorig jaar het Catharina Obesitascentrum binnen. Aynur: “Voor mij toch wel een grote stap. Ik heb het een hele tijd weggewuifd, ik dacht het zelf wel te kunnen. En ik vond het ook best een beetje eng. Maar toen ik mijn studie Rechten had afgerond, kwam er ruimte. Ik zei letterlijk tegen obesitaschirurg dr. Simon Nienhuijs; ‘Ik ben nu afgestudeerd, nu start ik met jullie traject en kun je me opereren’. Want ik vind namelijk dat je fysiek en mentaal klaar moet zijn voor een maagverkleining. Ik zag het als een kans en die wilde ik zo optimaal mogelijk benutten.”

‘Braafste meisje van de klas’

Ze was dan ook echt een voorbeeld patiënt. “Ja, dan word ik heel perfectionistisch”, lacht ze, “alles wat ik niet meer mocht eten of wat afgeraden werd, heb ook echt niet meer gegeten. Ik heb alles 110 procent opgevolgd, ben weer gaan sporten en was echt ‘het braafste meisje van de klas’. Zo ging ik met vriendinnen uit eten en kwam ik erachter dat gezelligheid niet in eten zat, maar in de mensen om je heen. Ik zat gewoon lekker aan mijn vlaatje.” 

Gelukkiger

Inmiddels weegt Aynur 76 kilo. Haar streefgewicht is 65 kilo. “Het is niet zo dat mijn gewicht mijn leven overheerste, maar als ik nu terugkijk, heb ik mezelf dat misschien wel wijs gemaakt. Het gaat toch niet om uiterlijk maar om innerlijk? Nu ik zoveel kilo’s ben afgevallen, weet ik wel beter. Ik voel me zeker wel gelukkiger, ik kan bijvoorbeeld weer gaan winkelen. Maar belangrijker nog, ik voel me gezonder en beweeglijker. Een operatie is een hele stap, ik wil het niet bagatelliseren, maar als ik toen wist wat ik nu weet, dan had ik het jaren eerder gedaan”, zegt Aynur stellig, “en ik had het niet gekund zonder de enorme steun van mijn ouders en vrienden. Daar ben ik ze enorm dankbaar voor.”