De mooiste hondenbaan van het ziekenhuis

Opgenomen worden in het ziekenhuis is natuurlijk niet altijd een pretje. De labradoodles van onze vrijwilligers maken het verblijf van onze patiënten een stukje aangenamer. En meer dan dat: Teun, Sydney en hun collega’s van de Bezoekhondenservice geven rust, afleiding én troost.

Honden en een ziekenhuis, het is geen voor de hand liggende combinatie. “Eén van mijn broers werd plotseling erg ziek. Hij vroeg of ik mijn hond een keer mee wilde nemen tijdens zijn ziekbed”, vertelt vrijwilliger Paula van Knippenberg. “Ik zag dat mijn broer rustig werd door Goof.”

Het idee voor een hondenbezoekservice was geboren. Samen met vriendin Claudia volgt ze de cursus Bezoekdiervrijwilliger, de eerste sollicitatie gaat naar het Catharina Ziekenhuis en zo ontstaat de Bezoekhondenservice.

Rust, afleiding en troost

Iedere dinsdag- en donderdagochtend komen vrijwilligers met hun labradoodle naar het ziekenhuis. Paula is iedere dinsdag bij de afdeling Kindergeneeskunde. “Ik krijg veel energie van het werk en geniet van het effect dat hond Teun heeft op de kinderen. Teun geeft de kinderen rust, afleiding en troost.” Ook helpt de hond kinderen angsten te overwinnen, bijvoorbeeld als er bloed geprikt moet worden. “En als het patiëntje niet wil drinken, dan geef ik Teun wat water en dan zeg ik: ‘nu jij een slokje’.”

Op de verpleegafdeling Geriatrie zorgen de honden dat er andere herinneringen naar boven komen. “Een meneer op de afdeling dacht dat hij zijn eigen hond weer terugzag. Trots vertelde hij daarover een dag later aan de arts”, vertelt vrijwilliger Monique Vereijken. “En laatst was er een patiënt die al tien dagen geen woord had gezegd, ook niet tegen zijn familie. Toen Sydney naast hem kwam zitten, begon hij ineens een heel verhaal te vertellen. Zijn behandelaar stond versteld”, vertelt Monique.

Wachten bij lift

Hoewel het ook voor Paula en Monique emotionele momenten zijn, genieten ze van het effect dat hun honden hebben op de patiënten van het ziekenhuis. “In het begin vond ik het best lastig, zeker als kinderen echt heel ziek zijn”, zegt Paula. Wat alles goed maakt, is het enthousiasme. “Soms staan de kinderen al te wachten bij de lift. Dat is toch geweldig. Dat geeft aan hoe fijn deze patiëntjes het vinden.”

De kersjes op de taart, zo noemt Monique de momenten waarop er iets bijzonders gebeurt bij een ontmoeting. “Dat je mensen met je hond kunt troosten. Ze worden er zo blij en gelukkig van. Laatst was hier een man ontzettend verdrietig. Sydney begon de tranen van die man op te likken. Dat mag officieel niet, maar dit was zo’n mooi en intiem moment.”

Uitrazen

Voor de honden zijn de emotionele momenten soms ook zwaar. Monique: “Na een uur op de afdeling is Sydney echt moe. Veel mensen weten dat niet maar dit zijn hele gevoelige honden, die zien alles en slaan alles op.” Ook Teun is na een ochtend op de kinderafdeling moe van alle indrukken, van het spelen, de aandacht en het luisteren. “In de middag gaan ze dan ook lekker even uitrazen in het bos.”