Elke maagverkleining heeft een verhaal…
“Ik ben van het middelste kind ineens het kind geworden dat alles als eerste moet doet. Dat is wel moeilijk geweest”, zegt de 23-jarige Roos Franssen. Haar leven veranderde op 28 juli 2005. In januari van dit jaar zette zij haar laatste stap in het helingproces. Nu, bijna een jaar verder, durft ze te zeggen dat ze lekker in haar vel zit; letterlijk en figuurlijk.
Twaalf jaar geleden ging Roos samen met haar zus Floor zwemmen in de Maas. Ze werden beiden overvaren door een speedboot. Roos overleefde het ongeluk, Floor werd twee dagen later gevonden. “Je hoopt dat je wakker gemaakt wordt uit een nachtmerrie, maar het blijkt allemaal realiteit te zijn”, zegt Roos terugkijkend. “Het ongeluk is een film geweest die ik nog vaak heb afgespeeld in mijn hoofd. Ik heb me vaak afgevraagd of ik iets had kunnen doen.”
Sporen
Het verdriet en het schuldgevoel wat Roos met zich meedroeg, lieten duidelijke sporen na. “Ik heb het zo lang weggestopt. Ik dacht: als ik niet achterom kijk, dan is er ook niks. Psychisch en lichamelijk ging Roos achteruit. “Eten werd een uitlaatklep, ik was een echte emotie-eter; chips, koekjes, snoep, alles wat slecht voor me was. Ik voelde me dan even beter maar dat gevoel was vaak snel weg even beter. Ik werd steeds dikker en toen ik op de weegschaal zag dat ik meer dan 140 kilo woog, was voor mij de maat vol. Dat was de eerste keer dat ik een maagverkleining overwoog.”
Gastric sleeve
In januari kreeg Roos een gastric sleeve in het Catharina Obesitas Centrum. “Het is geen gemakkelijke weg geweest. Maar ik ben blij dat ik deze stap heb gezet. Ik ben inmiddels meer dan 30 kilo afgevallen. Voor mij was de operatie het laatste stapje dat gezet moest worden om weer de Roos te zijn die ik vroeger was; van binnen en van buiten.”
