“Ik hield een haak vast! GE-WEL-DIG”

“Ik ben te lief, denk ik.” In een openhartig interview in het AD vertelt onze borstkankerchirurg Yvonne van Riet over haar rol als chirurg; voor patiënten en voor haar collega’s.

“Ik kan oprecht een traantje laten wanneer ik het verhaal van een borstkankerpatiënte hoor. Laatst stond ik op de operatiekamer bij een vrouw die zich moest overgeven aan de anesthesie, veel patiënten vinden de narcose het ergste,  hield haar hand vast en praatte nog even over de kleinkinderen. Dat ze dit nou allemaal moet meemaken, dacht ik. Dan ga ik toch erg mijn best doen voor deze vrouw die nog tien, vijftien jaar van de kleinkinderen wil genieten.”

In het interview blikt Van Riet ook terug op haar eerste ervaring op de OK. “Ik was co-assistent, ergens begin jaren 90, en stond op de meest ondankbare plek die je kunt bedenken: tussen de benen van een patiënt. De man had een darmtumor en die moest tijdens een buikoperatie weggehaald worden. Die buik werd bzzzz (gebaart van het borstbeen tot het schaambeen, red) opengelegd. De patiënt lag met zijn benen wijd in de beensteunen, want de chirurg moest aan alle kanten bij de darm kunnen, zowel via de buik als via de anus. Dus daar stond ik dan bij het schaambeen. Ik mocht alleen een haak vasthouden, meer niet. Ik vond het GE-WEL-DIG.”

Lees hier het hele interview met Yvonne van Riet.