Pijnloos free runnen dankzij de ‘Happy Socks Dokter’
Toen Lucas van ’t Veer uit Alphen aan de Rijn 11 jaar was, kreeg hij last van een pijnlijke arm. Het begon met een zeurderig gevoel, maar al snel begon de pijn ondraaglijke vormen aan te nemen. Op school kon hij niet meer schrijven en zelfs iets simpels als een deur open doen lukte niet meer. Zijn moeder Sylvana, niet flauw uitgevallen, dacht in eerste instantie dat het aan het sporten lag, of groeipijntjes. Maar toen Lucas af en toe huilend van de pijn in bed lag was het tijd om naar de dokter te gaan.
Dat was het begin van een lang ‘van het kastje naar de muur’-verhaal. Lucas zijn klachten werden niet serieus genomen en niemand kon hem helpen. Zelfs in het Sophia Kinderziekenhuis werden zijn problemen weggewuifd. Gelukkig opperde een arts in opleiding op zeker moment een ‘TOS’ en met die zoekterm kwamen ze vanzelf in het Eindhovense Catharina Ziekenhuis terecht. “Bij de Happy Socks dokter,” glundert Lucas. Dr. Joep Teijink, die je inderdaad nooit zonder kleurige sokken ziet, is dé TOS-specialist van Nederland en hij nam de klachten, ondanks Lucas zijn leeftijd, wel serieus. “Lucas was er heftig aan toe,” herinnert Teijink zich. “Hij kon zelfs zijn boekentas niet meer dragen.” Na een uitgebreide reeks onderzoeken was de diagnose klip en klaar: dit is inderdaad een TOS.
Lucas van ’t Veer kan weer free runnen!
TOS
Een TOS, voluit Thoracic Outlet Syndroom, is een verzamelnaam voor aandoeningen die veroorzaakt worden door beknelling van de vaatzenuwbundel in de schouder. Als gevolg hiervan ontstaan pijnklachten in de nek-, schouder- en arm. Het komt vooral voor bij bepaalde beroepen (kapsters, schilders), sporters (zwemmen, volleybal, handbal) en mensen die in het verleden een auto-ongeluk of trauma hebben doorgemaakt. Zelden echter bij iemand zo jong als Lucas. Met zijn elf jaar was hij de jongste TOS-patiënt die Teijink ooit behandeld heeft. “Maar zeker niet de enige,” haast Teijink te zeggen. “Ik heb intussen een bus vol patiënten van 12 tot 17 jaar geholpen.” Omdat de speciale fysiotherapie niet hielp, kwam men al snel tot de slotsom dat opereren voor Lucas de enige oplossing was. Hij zat intussen in groep acht en in overleg met zijn ouders werd besloten om de operatie in dat jaar te laten plaatsvinden. Dan was Lucas helemaal hersteld als hij straks naar de middelbare school ging, en met een beetje geluk zou hij ook nog aan de eindmusical mee kunnen doen.
Cliniclowns
De operatie was pittig. Joep had hen al gewaarschuwd dat het geen kleine operatie zou zijn en dat volwassenen achteraf vaak veel pijn hadden. Voor Lucas zou dat een probleem kunnen zijn, want door zijn leeftijd en gewicht waren zware pijnstillers voor hem geen optie. De eerste week viel erg tegen. “Het was vooral heel veel Netflix kijken,” blikt Lucas terug. Maar het verdere herstel verliep voorspoedig. Lucas volgde alle oefeningen en revalidatietips van Teijink zo trouw, dat zelfs de kinderfysio achteraf niet nodig bleek. Alleen de cliniclowns van het ziekenhuis gooiden nog bijna roet in het eten. “Toen ik wegging sprongen ze steeds in en uit de lift, ik moest zo verschrikkelijk lachen dat ik bijna door de grond ging van de pijn.”
Rib
Inmiddels ligt de operatie al weer twee jaar achter ons. Lucas kan weer zonder problemen sporten; karten en freerunnen. “Nou ja, nu heb ik een blessure aan mijn knie, dus freerunnen ligt weer even stil,” bekent Lucas. Maar hij beheerst intussen weer al zijn tricks en moves. “Het voelde wel heel raar in mijn schouder in het begin. Ik moest alles opnieuw leren.” Kortom, Lucas is weer tiptop in orde. Het enige jammere is dat hij het stukje rib dat uit zijn lichaam is gehaald niet mocht houden. Joep heeft het hem na de operatie wel laten zien, maar mocht het niet meegeven. Uiteraard heeft Lucas de Happy Socks Dokter ter afscheid een nieuw paar sokken gegeven. En ‘dat wordt zeer gewaardeerd’, laat Teijink lachend weten.