Theo viel zestig kilo af en daarmee verdwenen ook zijn hart- en rugklachten

Bewegen was door rugklachten bijzonder pijnlijk. “Mijn rug deed veel pijn. De neurochirurg zei: ‘Theo, jij bent die ene bij wie het straks écht mis gaat.’ Dat zette me wel aan het denken. Toen vervolgens mijn hart op hol sloeg aan de keukentafel, was het wel duidelijk dat er echt iets moest gebeuren. Maar echt in actie komen om er iets aan te doen, viel nog net mee.”

Theo koos voor een behandeling in het obesitascentrum. De stap daar naartoe was groot. “Ik dacht: ik ga daar niet zitten, ik houd van lekker eten en drink graag een biertje. Dat wil ik helemaal niet kwijt.” Maar van de andere kant. “Mijn pensioen komt eraan. Dan wil ik nog reizen, leuke dingen doen met de kleinkinderen… Dat wil ik nog lang kunnen doen én mijn hart bleef maar tekeergaan. Toen heb ik toch die afspraak gemaakt.”

Maagverkleining

Een gastric bypass (maagomleiding) zou Theo van zijn overgewicht gaan afhelpen. “De operatie zelf viel eigenlijk mee. Daarna begon het traject eigenlijk pas echt. Lichamelijk herstelde ik snel, het effect op mijn gewicht was echt spectaculair. Mijn rugklachten verdwenen. Mijn hartritmestoornissen ook. Ik werd zelf van de lijst voor een hartoperatie gehaald, want die bleek niet meer nodig.”

Zijn hartklachten verdwenen uiteindelijk volledig. “Een paar maanden na de ingreep heb ik mijn afspraken bij de cardioloog kunnen afzeggen. Ik heb nog wel een beetje slaapapneu, maar lang niet meer zo erg als voorheen.”

Een paar maanden na de ingreep heb ik mijn afspraken bij de cardioloog kunnen afzeggen.

Dit soort resultaten bij een veranderende leefstijl én flinke gewichtsafname zijn herkenbaar voor cardioloog en hoogleraar Lukas Dekker: “Overgewicht is een van de grootste risicofactoren voor hartritmestoornissen. Als patiënten gewicht verliezen, al dan niet met een operatie, en dat weten vast te houden, zien we vaak dat een behandeling aan de ritmestoornissen niet meer nodig is.”

Ook chirurg Robert-Jan Schipper herkent dit beeld. “Patiënten die van hun overgewicht afkomen, leven daarna vaak gezonder. Niet bij iedereen is een operatie even succesvol qua verloren gewicht, maar twee jaar na de ingreep heeft een overgroot deel van de patiënten flinke gezondheidswinst geboekt.”

In totaal verloor Theo ruim 60 kilo. “Zonder die operatie was me dat nooit gelukt. Ik was al eens 10 kilo afgevallen, maar als je 150 kilo weegt, zie je daar niks van. Nu is het verschil gigantisch. Ik voel me weer 40.”

Blijvende veranderingen

Toch was het geen makkelijke weg. “Je moet alles opnieuw leren. Wat je mag eten, hoe je moet kauwen. Eén keer te snel of te veel eten en je ligt een uur beroerd op bed.” De veranderingen in huis waren ook groot en blijvend. “We eten nog steeds van kleine bordjes. Overdag zijn we strikt, zodat ik ’s avonds een keer een koekje kan nemen. Dat kan alleen als de basis goed is. Om op gewicht te blijven moet je wel echt volhouden. Het is een levensveranderende operatie. Ik heb het geluk dat ik af en toe nog een biertje kan drinken, maar je moet de rest van je leven wel bewust omgaan met eten.”

Theo’s omgeving moest wennen aan zijn beslissing. Zijn kinderen zagen een operatie niet zitten, waren bang voor de risico’s. “Maar mijn vrouw steunde me volledig. Ze regelde alles. Zonder haar was dit niet gelukt.” Die steun is cruciaal, vindt hij. “Dit is echt een zwaar traject. Daar heb je iemand uit je eigen omgeving hard bij nodig op momenten dat het even wat minder gaat.”

Meer mogelijk 

Die steun had hij onder meer hard nodig bij het begin van het natraject. “Ik moest zelf op zoek naar een fysiotherapeut en ook op het gebied van voeding en praktische tips heb ik het meeste zelf moeten uitzoeken. Daar had ik graag wat meer hulp bij gehad. Er waren wel adviezen van diëtisten, maar die waren beperkt. Achteraf bleek dat er veel meer mogelijk was dan ik te horen kreeg. Bijvoorbeeld dat er smaakdruppels zijn die je kunt gebruiken om neutrale kwark lekker te maken. Zulke tips zouden standaard moeten zijn. Een vaste buddy of coach naast je zou resultaten óók enorm kunnen verbeteren.”.

Nu loop ik gewoon de stad door. Naar boven lopen, trappen, winkelen… het gaat allemaal weer. Dat is onbetaalbaar

Ondanks de lastige momenten, kijkt Theo met goed gevoel terug op de afgelopen periode. Wat hem het meest verraste? “Dat ik echt een ander leven terugkreeg. Ik liep vroeger altijd krom van de pijn. Nu loop ik gewoon de stad door. Naar boven lopen, trappen, winkelen… het gaat allemaal weer. Dat is onbetaalbaar En je weet vooraf dat het een heel pittig traject is, maar dat ik nu zo door het leven ga, en nog amper in het ziekenhuis kom, is echt onbetaalbaar.”