Als genezing niet meer mogelijk is…

Als genezing niet meer mogelijk is, richt de zorg van het Catharina Ziekenhuis zich op kwaliteit van leven in de breedste zin van het woord. Met een chique woord noemen we dat palliatieve zorg. Het Catharina Ziekenhuis heeft een speciaal team Ondersteunende en Palliatieve Zorg dat bestaat uit artsen, verpleegkundigen en andere professionals dat zich richt op palliatieve zorg voor patiënten die opgenomen zijn in het ziekenhuis. Zij kunnen tijdens de ziekenhuisopname meedenken, ondersteunen en adviseren.

Palliatieve zorg wordt vaak verward met terminale zorg. Hoewel er raakvlakken zijn, is het grootste verschil de duur van de zorg. “De palliatieve fase kan soms jaren duren, terwijl terminale zorg van korte duur is; in de allerlaatste fase van het leven”, legt verpleegkundig consulent Trudy Moret uit, “onder palliatieve zorg valt alle zorg die erop gericht is, de patiënt een zo hoog mogelijke kwaliteit van leven te geven. Denk aan goede symptoombestrijding bij bijvoorbeeld pijn, benauwdheid, slaapproblemen of misselijkheid. Daarnaast is binnen de palliatieve zorg ook veel aandacht voor naasten en psychische, sociale en spirituele aspecten.”

Palliatieve fase

“Voor patiënten die te horen krijgen dat ze niet meer te genezen zijn, verandert het toekomstperspectief, er breek een onzekere periode aan. Het is voor patiënten niet altijd eenvoudig hun weg vervolgens te vinden in het zorglandschap, wanneer zij in deze palliatieve fase van hun ziekte terecht komen. De laatste jaren realiseren zorgprofessionals zich steeds meer dat juist in deze fase goede zorg erg belangrijk is. Maar we moeten ons blijven inzetten om de palliatieve zorg steeds beter te stroomlijnen. Zowel wat betreft inhoud als organisatie. Dat lukt alleen als we met mobilisatie van alle deskundigheid een kwaliteitskader definiëren waarbij we vastleggen: wie doet wat, waar en wanneer”, benadrukt internist oncoloog dr. Birgit Vriens, “bijvoorbeeld als een patiënt uit het ziekenhuis wordt ontslagen en de zorg overgenomen moet worden door anderen zoals een huisarts of thuiszorg. Dit moet goed met elkaar afgestemd worden.”

Er zijn!

De boodschap dat de ziekte niet meer te genezen is, komt vaak als een mokerslag binnen. Ondersteuning is juist dan van grote waarde. Niet enkel op lichamelijk gebied maar zeker ook op psychisch gebied. “Het is de start van het proces van verwerken, je leven aanpassen aan de ziekte en spreken over zingevingsvraagstukken. Er zijn vaak lichamelijke veranderingen, patiënten hebben minder energie, soms pijn, minder eetlust of zijn misselijk; daar moet aandacht voor zijn. Maar er moet ook ruimte zijn voor verschillende emoties zoals angst, verdriet of boosheid. Ook de ‘waarom vragen’ passen bij deze fase. Waarom overkomt mij dit? Waaraan wil ik de tijd die ik heb nog besteden? Hoe moet het verder met mijn kinderen? Het is belangrijk te luisteren naar de wensen van de patiënt. Er zijn!”, legt Moret uit.

Krachten bundelen

Vriens vult aan: “Samenwerken is voor mij het sleutelwoord als het om palliatieve zorg gaat. Veel zorgprofessionals besteden aandacht aan palliatieve zorg, specialisten verwijzen door naar diverse instanties of huisartsen leggen huisbezoeken af, maar de volgende stap is krachten bundelen. Dat de patiënt het gevoel heeft niet losgelaten te worden en het web van zorg zich sluit rondom de patiënt. Op lichamelijk, psychisch, sociaal en spiritueel gebied! Want als de ziekte niet meer te genezen is, is er nog genoeg mogelijk.”


© 2024 Catharina Ziekenhuis
Alle rechten voorbehouden