‘Mijn lichaam dacht dat het nog zwanger was’

De 41-jarige Fabienne van Evelingen uit Breda beviel op 1 augustus 2015 van haar zoontje Daan. Ruim een half jaar later ‘dacht’ haar lichaam dat het nog steeds zwanger was. Door zwangerschapsresten in de baarmoeder bleef haar menstruatie uit. In het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven werd ze in maart 2016 eindelijk gehoord. “Dit heeft een flinke stempel gedrukt op mijn kraamtijd.”

“Mijn zwangerschap was een heerlijke periode, de bevalling was een ander verhaal. De placenta moest operatief worden verwijderd. Eenmaal thuis moest ik écht wel even bijkomen van alles. De roze wolk kwam bij mij wat later, met als resultaat dat ik er nu nog op zit”, lacht Fabienne. Nu alles achter de rug is, kan ik pas écht genieten.”

Zwangerschapsresten

Fabienne kwam er drie maanden na haar bevalling achter dat de placenta niet helemaal was verwijderd en dat er nog zwangerschapsresten zaten in de baarmoeder. “Ik wilde een spiraaltje laten zetten, maar dat ging dus niet door.” Na meerdere pogingen in een ziekenhuis om de baarmoeder van Fabienne ‘schoon’ te krijgen, werd ze doorgestuurd naar het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. “In maart 2016! Zeven maanden na mijn bevalling! In Eindhoven had ik het gevoel echt gehoord te worden. Dat was een verademing. Ik was vooral boos en gefrustreerd. Ik was het vertrouwen in de artsen volledig kwijt. Ze hadden me zo lang laten lopen. Elke keer zeiden ze dat het schoon was en dan bleek er achteraf toch weer wat te zitten. Met als resultaat dat mijn menstruatie geen regelmatige cyclus kende, want mijn lichaam dacht dat het nog zwanger was. Er zat immers nog wat in de baarmoeder.”

Poliklinisch onderzoek

“Nadat de gynaecoloog in het Catharina Ziekenhuis een echo had gemaakt, zag hij inderdaad dat er nog wat zat. Maar hij gaf direct aan; ‘dit gaat wel lukken’. Ik voelde me gehoord, op mijn gemak gesteld. Dat was prettig, want ik had al meerdere keren met dit bijltje gehakt en elke keer kreeg ik weer een teleurstelling te verwerken. Ik hoefde ook niet lang te wachten; de behandeling werd direct ingepland.”

Roesje

“De zwangerschapsresten in mijn baarmoeder zijn poliklinisch via de morcellator, een soort ‘pacman’, verwijderd. Ik hoefde niet onder narcose, ik zou een roesje krijgen. Voldoende om niets van de behandeling te merken, maar ik kon wel instructies opvolgen. Heel apart. Ik heb er niets van gevoeld, maar ben wel van de stoel naar het bed gelopen. De resten zijn middels de morcellator ‘weg gehapt’ en direct uit de baarmoeder gezogen. Ik moest na de behandeling nog even blijven, heb even wat gegeten en gedronken en mocht daarna naar huis. Ik heb deze behandeling onder een roesje als zeer prettig ervaren”, benadrukt Fabienne, “het is op deze manier veel minder belastend voor het lichaam, het doet geen pijn en je kunt snel weer naar huis. Ik had gewild dat ik maanden eerder in het Catharina Ziekenhuis terecht was gekomen.”

Nacontrole   

Toch was Fabienne wat gespannen voor de nacontrole. “Alles was goed verlopen en ik hoefde niet meer terug te komen. Toch wilde ik, omdat het zo vaak mis was gegaan, dat er nog een echo gemaakt zou worden. Dat is gebeurd en er bleek nog ‘iets’ te zitten, maar dit was zo minuscuul dat het niet voor problemen zou zorgen. En dat klopte ook, mijn menstruatie is weer gewoon op gang gekomen en ik kan er de klok weer op gelijk zetten. Ontzettend fijn.”