Zaadbalkanker ontstaat meestal in de kiemcellen, dit zijn de cellen die het zaad produceren.  Tumoren uit deze cellen heten daarom ook wel kiemceltumoren. Sporadisch ontstaat zaadbalkanker ook uit andere cellen van de zaadbal. Hierbij gaat het om zeldzame soorten zaadbalkanker. Zaadbalkanker komt voornamelijk bij relatief jonge mannen voor (tussen de 20-40 jaar).

Symptomen

De meeste mannen bij wie zaadbalkanker wordt vastgesteld, hebben zelf een verandering aan een zaadbal gemerkt:

• Een zwelling van de zaadbal en/of een verharding in de zaadbal. Hierdoor voelt deze anders aan. De verharding is meestal pijnloos, maar kan soms wél pijn doen
• Een dof, zwaar gevoel in de onderbuik, achter de balzak of in de balzak zelf. Ongeveer één derde van de patiënten meldt dit

Andere symptomen van zaadbalkanker kunnen zijn:

• zwelling van de borstklier(en) of van het gebied rond de tepel(s), met of zonder pijn
• kortademigheid en/of bloed ophoesten, veroorzaakt door uitzaaiingen in de longen
• vermoeidheid of gewichtsverlies zonder aanwijsbare reden

Alle patiënten met zaadbalkanker worden besproken in ons wekelijks multidisciplinair overleg waarbij alle betrokken vakgroepen aanwezig zijn (zoals de behandelend uroloog, medisch oncoloog, radiotherapeut, patholoog-anatoom, radioloog, verpleegkundig consulent, verpleegkundig specialist). Zo komen we gezamenlijk tot het beste behandeladvies voor de individuele patiënt.

Behandeling

Als het vermoeden bestaat dat u zaadbalkanker heeft, dan stelt de arts u een operatie voor waarbij de zaadbal wordt verwijderd. Deze operatie is ook het begin van de behandeling. Als het weefselonderzoek van de verwijderde teelbal bevestigt dat er zaadbalkanker is, dan krijgt u advies over de verdere behandeling. Indien u een mogelijke kinderwens heeft, bespreekt de uroloog met u de mogelijkheden voor het invriezen en opslaan van sperma. De verdere behandeling van zaadbalkanker hangt van veel factoren af (bloedonderzoek, weefselonderzoek, uitslag CT-scan). Indien er geen aanwijzingen voor uitzaaiingen zijn, wordt er vaak voor gekozen om geen verdere behandeling te verrichten en alleen nauwlettend te controleren. Soms wordt aanvullend nog chemotherapie gegeven.